Çocuklar Hayvan Taklidi Yapmayı Neden Sever?

Çocukların doktor veya süper kahraman olarak farklı rollere bürünerek oyun oynaması yaygındır ancak her zaman hayvan taklidi yapmayı istemek normal midir? Bu davranışın neden oluştuğunu anlamak için derinlere ineceğiz.

Çocuklar hayatı ve çevrelerini oyun oynayarak öğrenirler. Genellikle anneler, babalar, öğretmenler ve televizyonda gördükleri süper kahramanlar gibi bilinen rolleri yorumlarlar. Bununla birlikte, birçok anne-baba, çocuklarının neden hayvan taklidi yapmayı ve hayvan rolü oynamayı sevdiğini merak eder.

Çocukların oyunlara katılırken yaptıkları karakter seçimleri, onların ilgi alanları ve başkalarını anlama amaçlarıyla ilgilidir. Çoğu durumda rol seçme hayranlıkla bağlantılıdır.

Karakter yorumlamak

Çocukların hayvanların veya başka insanların taklidini yapması veya onların rolüne girmesi çok yaygındır. Başka biri gibi davranmak istemek, deney yapma ve empati kurma arzusunun bir parçasıdır.

Rol yapma, bir çocuğun çevresinde olanları anlamasının ve canlandırmasının en basit yollarından bir tanesidir. Çocuklarıyla bu tür oyunlar oynayan yetişkinler, çocuklarının kişiliklerinin temel özelliklerini keşfedebilirler.

Artık farklı rollere bürünmek sadece çocuklara özel değildir. Yetişkinler de kendilerine atanan bir karakteri doğru bir şekilde tasvir etmeye çalıştıkları kutu oyunları aracılığıyla bunu yapıyorlar.

Psikoloji alanında daha derine inersek, taklit etme ile bağlantılı çok sayıda davranış örneği bulabiliriz ve bu davranışlardan bazıları iyi olmayabilir.

Çocuklar neden hayvan rolüne girerler?

Çocuklar, insanları, becerileri, meslekleri ve gerçek ya da hayali varlıkları taklit eden rol yapma oyunlarına ilgi duyarlar. Peki çocuklar özel olarak bir hayvan taklidi yapmayı istediğinde ne olur?

Prensip olarak, hayvanların hassasiyeti vardır. Yetişkinler sürekli olarak görüntülerle, hikayelerle, oyuncaklarla ve hatta köpekler ayılar, tavşanlar vb. gibi örneklerle çocuklarını sürekli olarak referans bombardımanına tutar.

Aslında, “anne” ve “baba” dışında çocuklarımıza öğrettiğimiz ilk ifadelerden bazıları “hav hav” veya “miyav” gibi ifadelerdir. Yansıma sözcükleri tekrar etmenin ne kadar basit olabileceğini hesaba katarsak ve buna karşılık olarak çocuğumuza bizi çevreleyen doğa hakkında bilgi verirsek bu durum mantıklıdır.

Öte yandan, neredeyse tüm çocuk programlarında ana karakterler konuşan, yemek yapan, işe ve okula giden insanlaştırılmış hayvanlardır.

Bundan hareketle hayvan karakterlere aşırı maruz kalan çocukların, hayvanları da tıpkı süper kahramanlar gibi idealize ettikleri sonucuna varabiliriz. Bu nedenle, aşina oldukları varlıkların maceralarını yeniden yaratmak isteyebilirler.

Hayvan rolüne girmenin faydaları

Çocukların bir hayvanı canlandırmak istemelerinin bir başka nedeni, onunla bağlantılı olarak gelen özgürlüktür. Çocuklara iyi davranışlar ve alışkanlıklar öğretilirken, hayvanlar genellikle düzensiz davranışlar ve kirlilikle özdeşleştirilir.

Bununla birlikte, çocuklar sandalyede dik oturmak, çığlık atmamak ya da zemine dokunmamak gibi belirli kurallara uymak zorunda kaldıklarında kendilerini ifade etmekte sınırlandıklarını hissederler. Bir hayvan rolüne girmek,  onlara istedikleri gibi davranma özgürlüğü verir.

Bir köpek ya da kediyi canlandıran çocuk, çimenlerde zıplayıp koşabilir ve oynayabilir. Ayı rolü oynarsa huysuz olabilir. Bu, ona keşfedeceği eğlenceli olanaklar dünyası sunar.

Eğlenceli olmanın yanı sıra, çocukların hayvan olarak rol almasının avantajları arasında sözsüz dil gelişimi de görülebilmektedir. Çocuklar bir köpek veya kedi gibi iletişim kurmaya çalıştığında gelişme kaydedilir. Bu aynı zamanda bilişsel gelişimi de artırır.

Hayvan rolü yapmanın çocukların gelişimi açısından birçok faydası olsa da, hayvan rolü yapma çocuklarınızda bir takıntıya dönüşmüşse onu bir psikoloğa götürmek iyi olacaktır. Bu saplantı, kurgu ile gerçeklik arasındaki farkı anlama yeteneklerini engelleyebilir.