Kızının Gözünden Bir Annenin Sevgisi
Her ne kadar, yazılarımızın büyük çoğunluğu annelikle ilgili olsa da, bugün size kızının gözünden bir annenin sevgisini anlatmak istiyoruz.
Aşağıda yer alan hikaye, editör ekibimizin bir üyesi tarafından, hikayesini bizimle ve onu okumak isteyen diğer insanlarla paylaşması için cesaretlendirilmesi sonucu kaleme alındı.
Sevgili okurlar, hikayemizde henüz anne olmamış kadınlar için de yer var.
İlkbahar, 2017
Bir gün erkek arkadaşım ve ben birlikte otobüse binmiştik. İkimizde hala yirmili yaşlarımızdaydık. Otobüste o kadar çok insan vardı ki, sadece ben oturabildim.
Erkek arkadaşım kalabalığa rağmen bana olabildiğince yakın durmaya devam etti.
Önümde ise ağlamaklı somurtkan bir bebekle birlikte oturan bir kadın vardı.
Bebeğin gözlerine baktım ve gözleriyle beni takip ettiğini fark ettim. Komik suratlar yapmaya başladım ve o da gülmeye başladı.
Otobüse başka birisi daha bindi ve koltuğumu ona verdim, ama bebeğin yanında durmaya devam ettim.
Kolumda duran montumun kürklü bir şapkası vardı ve onu ufaklığı güldürmek için kullandım.
Kenarından tutup katladım. Artık bir şapkadan çok, doldurulmuş bir hayvana benziyordu.
Sonra köpeğe benzettiğim oyuncakla çocuğa hafifçe dokunup, ağzımla “Hav, hav, hav!” sesleri çıkardım. Ve bebek bir anda kahkahalar atmaya başladı.
Bebeğin annesi gülümseyerek bana baktı ve bir jest ile teşekkür etti. Sanıyorum bu teşekkür, ağlamak üzere olan çocuğunun öfke krizine girmesini önlediğim içindi.
Ben de ona bebeğiyle bu güzel anları paylaşmama izin verdiği için teşekkür ettim.
Annenin yorgun ama mutlu göründüğünü fark ettim. Onun iyi bir anne olduğunu biliyordum.
Otobüsteki birçok yolcu birbirlerine benden iyi bir anne olacağını fısıldıyordu. O zamanlar çocuk sahibi olmayı düşünmesem de bunun doğru olduğunu hissettim.
Erkek arkadaşımla otobüsten indik ve birbirimizle hiç konuşmadan bir süre yürüdük.
Sonra gülümsedi ve bana şöyle dedi: “Çocuk sahibi olmak istemesem de, itiraf etmeliyim ki senden iyi bir anne olurdu. Çocuklarla çok iyi geçiniyorsun, onlar da sana aynı şekilde karşılık veriyor. ”
Bu fikri düşünerek caddede bir süre daha yürümeye devam ettik. “Her ne kadar çocukları sevsem de henüz anne olmayı düşünmüyorum” dedim. Erkek arkadaşım buna güldü ve yürümeye devam ettik.
Anne sevgisi hakkındaki düşüncem
Annemin, birçok kez bana “kendisinin anne olmak için doğduğunu” söylediğini hatırlıyorum.
Onun bu dünyada çocuklarından daha çok sevdiği başka bir şey yok. Onun için çocuklarının karşılaştığı zorlukların üstesinden geldiğini görmekten daha tatmin edici hiçbir şey bulunmuyor.
Hep bizimle gurur duyduğunu söylüyor, öyle ki hissettiği sevgiyi paylaşma fırsatına sahip olmak bile onu mutlu ediyor.
Öyle ya da böyle, bir annenin sevgisi oldukça derinden gelir.
Annemden farklı olarak, birçok insan bütün kadınların anne olmak için doğmadığını söylüyor. Açıkçası, ben bunun da doğru olduğunu düşünüyorum.
Buna rağmen anneme inanıyorum. İçini dolduran o mutluluğu kelimelere gerek kalmadan ses tonundan bile anlayabiliyorum.
Her ne kadar sadece gülüşünü fark ettiğimi sansa da, bazen sevgisini sessizce dile getirdiğini de fark ediyorum.
Bu, kendi anneliğim ile değil, hayatım boyunca annemden gördüğüm sevgi ile ilgili bir hikaye.
28 yaşındayken, bildiğim şey sadece nasıl bir kız olduğumdu.
Annemin ben ve kardeşlerimle ilişkisi her zaman olağanüstü olmuştur. Sahip olduğu erdemlerle, bize her zaman koşulsuz sevgisini hissettiriyordu.
Annemin bana, kardeşlerime ve ailenin geri kalanına duyduğu sevgiyi görerek, bir insanın sahip olabileceği birçok farklı sevgi türünü öğrendim.
Sonsuza dek ona minnettar kalacağım
Annem sayesinde, sevgiyi tam olarak algılayıp, onu paylaşmayı öğrendim.
Benim (şimdilik) beş yeğenim var. Onlara birçok kez göz kulak oldum ve onları sanki kendi çocuklarımmış gibi seviyorum.
Bir bebeği, otobüste, kaldırımda ya da herhangi bir kamusal alanda gördüğümde, annemin sevgisini hatırlıyor ve hep onu örnek alıyorum.
Annemin bana verdiği hediyelerin en büyüğü, annelikten ziyade, bana bir çocukla bağlantı kurabilme yeteneği kazandırmasıdır. Bu anında beliriveren bir ilham, sürpriz bir hediye gibi bir şey…
Kazara anne olmayı öğrendim
Bir gün çocuk sahibi olmaya karar verecek olursam, çocuklarımı her şeyden daha çok seveceğime eminim.
Şimdilik yapabildiğim şey; eğer bir çocukla göz göze gelirsem, onunla saf ve samimi bir jestle bağlantı kurmak… Her zaman bu yeteneğe sahip olacağım. Bu yeteneği bir hediye olarak görüyorum.
Asla bir anne olmaya karar vermezsem de, annemin sevgisinden ne kadar keyif aldığımı hatırlamak beni mutlu edecektir.
Sana çok teşekkür ederim anne. Bugün, yarın ve sonsuza dek…
Her şeyden önce, sevginle kalbimi büyüttüğün için teşekkür etmek istiyorum.
Eğer yazımda bir şeyler eksik kaldıysa, bunun sebebi senin hakkında bir kez daha yazmam gerekmesidir.
