Çocuklukta Depresyon: Nedenleri, Önlenmesi ve Tedavisi

Aşağıdaki makalede,ciddi bir konu olan çocukluk çağı depresyonundan bahsedeceğiz. Nedenleri, belirtileri, önlenmesi ve tedavisi hakkında bazı önemli bilgileri paylaşmak istiyoruz.

Bir oyun ve macera dünyasına dalmış çocukların, depresif hissedebileceğini hayal etmek imkansız gibi görünebilir. Bununla birlikte, gerçeklik ne yazık ki farklıdır.

Çocukluk çağı depresyonu diye bir durum var ve tıp uzmanları bunun bir hastalık olduğunu düşünüyor. Yenidoğanlar bile depresyondan muzdarip olabilir ve mutsuzluk hissi duyabilir.

Çocukluk çağı depresyonundaki en büyük problem fark edilmesinin zorluğudur.

Çoğu zaman, çocuklar onlara neler olduğunu anlamaz. Duygularını, nasıl ifade edeceklerini bilmiyorlar.

Bunlar bir zayıflığın belirtileri gibi görünse de, aslında tehlikeli bir duygusal bozukluğun belirtileridir.

• Apati.
• Saldırganlık.
• Nostalji.
• Motivasyon eksikliği.
• Kendine güvensiz olma.
• Ruh hali.
• Bunlar, çocuklar arasında depresyonun en açık göstergelerinden bazılarıdır.

Bununla birlikte, çok daha fazlası söz konusu olabilir. Kişisel çatışmalar, psikolojik değişiklikler ve hastalıklar oldukça uzun bir süre gizli kalabilir.

Çocukluk çağı depresyonuna ne sebep olur?

Beyin kimyası, biyoloji, yaşam deneyimleri, fiziksel sağlık… Depresyon birçok faktör içerebilir.

Ama çocuklara gelince, onları özellikle savunmasız yapan bir faktör var: Onların duygularını kontrol etmeye geldiğinde olgunlaşmamış olmaları.

İlişkili risk faktörleri:

• Çevre (sosyal ve aile).
• Genetik eğilim. Klinik çalışmalara göre, eğer ebeveynler depresyondan muzdaripse, çocuklarının aynı tanıyla karşılaşma olasılığı dört kat daha fazladır.

Disfonksiyonel evlerde büyüyen çocuklar da depresyona daha yatkındır. Aynı durum, yetersiz eğitim görenler için de geçerlidir.
Hayal kırıklığına ya da eylemler için zorlu ödüllendirmeye karşı tahammülsüzlük, çocukların depresyona girmesine de neden olabilir. Aynı zamanda, kötü muamele, istismar veya kayıp yaşayan çocuklar da depresyona daha yatkındır.

Bir çocuğun depresif olup olmadığı nasıl belirlenir

Çocukluk çağı depresyonu klinik ve duygusal olarak kanıtlanabilir. Üzüntü bir göstergedir, ancak en önemli olanı değildir.

Depresyon, birbirini izleyen 2 haftadan fazla bir hafta boyunca aşağıdaki semptomların bir veya daha fazlasının varlığına işaret eder (herhangi bir maddenin etkisi olmaksızın):

• Suçluluk hisleri.
• Düşmanlık, sinirlilik, öfke.
• Kendine zarar verme fikri ya da bu şekilde davranma.
• Tıbbi açıklama olmadan fiziksel rahatsızlık.
• Belirgin bir neden olmadan, ağırlıktaki değişiklikler.
• Boşluk hissi, umutsuzluk.
• Psiko-motor aktivitesinin bozulması veya inhibisyonu.
• Uyku problemleri, konsantrasyon zorluğu.
• Apati, yalnızlık, olumsuzluk, ağlama veya bağırma eğilimi.
• Okul ya da eğlence gezilerinden zevk alamamak.
• Umutsuzluk, enerji eksikliği, konuşmayı reddetme, zayıf akademik performans.

Bebekler de depresyondan muzdarip olabilir

Bebekler dünyaya geldiğinde, onlara koruma ve hayatta kalmalarını sunanlara yapışırlar. Bu bağlantıları ne kadar tatmin edici ve sevgi doluysa bebek o kadar mutlu olacaktır.

Öte yandan, bebekler (özellikle annelerinden) reddetme ve şefkat eksikliği ile karşılaşırsa, depresyon kaçınılmaz olur.

Bebeklerde depresyonun belirtileri nelerdir? Apati, bastırılmış ağlama, kahkaha eksikliği, uyaranlara cevap eksikliği, yabancılara bağlanma.

8 aylık bir bebek, kendi ebeveynlerinin kollarından daha çok bir yabancı kolunda olmayı tercih ederse, bir şey ters gidiyor demektir. Aynı şey çocuğun sessiz olması, etrafındaki dünyayı keşfetmek istememesi veya daha da kötüsü gelişiminin yolundan sapması durumunda da gerçekleşir.

Eğer yaklaşık 17-18 aylık bir çocuk yürümezse veya 2 yaşında hala tek bir kelime bile söylemezse, bu aynı zamanda depresyon belirtisi olabilir. Bu faktörler genellikle depresyondaki anne babaların neden olduğu bir durumdur.

Çocuklarda depresyon nasıl teşhis ve tedavi edilir?

Çocuklarda depresyonun saptanması için özel bir yöntem yoktur. Ruh sağlığı uzmanlarıyla yapılan görüşmeler ve istişarelerin yanı sıra çocuğunuzun semptomlarının değerlendirilmesi de tanı koymaya yardımcı olacaktır.

S trateji çocuğun yaşına göre değişecektir.

Etkileşimin patolojik parametrelerini tanımlamak için dinamik ve sistemik tedaviler vardır. Bu parametrelere dayanarak uzman, bazı durumlarda ilacı içerebilen tedavi tekniklerini seçecektir.

Yetişkinlerin anlayışlı ve merhametli olmaları önemlidir. Çocukların yaşamlarında özen, saygı ve sağlıklı sosyal etkileşimin teşvik edilmesi temeldir.