Çocukluk Çağı Anksiyetesi İle Nasıl Mücadele Edilir
Çocukluk çağı anksiyetesi, zannettiğinizden çok daha yaygındır ve bunun çok sayıda sebebi olabilir. Bu sebeple onu zamanında teşhis etmek ve önlemek çok önemlidir.
Çoğu kişi, çocukların her zaman mutlu olduğuna ve “endişelenmeleri gereken hiçbir şeyin olmadığına” inanır, ancak bu doğru değildir.
İstatistikler, çocukların %20’sinin çocukluk çağı anksiyetesinin bir çeşidinden muzdarip olduğunu gösteriyor.
Çocukluk çağı anksiyetesine ne sebep oluyor?
Farklı sebeplerden kaynaklanan ayrı ayrı anksiyeteler vardır. Anksiyete hakkında temel bir bilgiye sahip olmak işe yarayabilir.
Ebeveynler, duygularını sağlıklı bir şekilde kanalize etmelerine yardım etmek için çocuklara tüm temel araçları sağlamalıdır.
Anksiyetenin sebebi çocuğun yaşına bağlı olabilir. İşte çocukluk çağı anksiyetesinin birkaç yaygın sebebi:
- Fiziksel ya da psikolojik istismar
- Anne baba arasında çatışma
- Ebeveynlerden birinin ani terk edişi
- Herhangi bir tip travmatik olay
- Finansal zorluklar
- Aşırı sorumluluklar
- Çocuğun günlük yaşamında ani değişimler, mesela ev değişimi, yeni bir kardeşin doğumu ya da yakın bir akrabanın ya da sevilen birinin ölümü
- Rutin ve düzen eksikliği. Buna, uykularında ya da beslenme düzenlerinde devamlı değişiklik de dahildir.
- Ebeveynlerin biri ya da ikisiyle de iletişim eksikliği
- Okulda rahatsız edici durumlar
- Açık şekilde belirlenmiş limitlerin olmayışı
- Fiziksel aktivite eksikliği
- Aşırı şeker tüketimi
- Gün içinde çok sayıda aktivite yüzünden aşırı yorgunluk ya da bitkinlik
- Güven ya da öz saygı eksikliği
- Ebeveynlerin ayrılacağı kaygısı
Ebeveynler ya da çocuk bakıcıları, çocuğun anksiyetesinin nedenini belirlemekle yükümlüdür. Aynı zamanda, bir çözüm bulmaktan da sorumludur.
Çocukluk çağı anksiyetesi ile mücadele etmek için alınabilecek tedbirler
1. Suçluluk hissinden kaçınmak
Çocukları anksiyeteden muzdarip olan anne babaların kaygılı hissetmesi oldukça yaygındır. Kulağa ironik gelebilir ama bu yaşanıyor. Bazı ebeveynler çocuklarında anksiyete olduğu için suçlu bile hissetmeye başlıyor.
Suçluluk hissi, size yardımcı olmaz ve en iyisi ondan kaçınmaktır. Suçluluk hissederken alınan aksiyonlar, kötü kararlara neden olabilir. Doğru tedbirleri almaya başlamak için sorumluluk ile suçluluk hissini birbirinden ayırmak çok önemlidir.
2. Onunla konuşun
Bariz görünüyor olabilir, öte yandan her ebeveyn bunu yapmaz. Çocuğunuzun belli etmesine izin verin. Duygularını anlamak için söyledikleri şeyleri dikkatli bir biçimde dinleyin.
Çocuğu konuşmaya zorlamayın, bu tam tersi bir etkiye neden olabilir. Dialog kurmayı teşvik etmek için öğüt vermenize ya da uzun diyaloglara ihtiyacınız yoktur.
Ebeveynleri en basit şekilde, çocukların kendilerini ifade etmelerine izin veren bir bağ kurmalıdır.
“Ebeveynler, duygularını sağlıklı bir şekilde kanalize etmelerine yardım etmek için çocuklara tüm temel araçları sağlamalıdır.”
3. İyi bir örnek olun
Çocuklar, duygularıyla başa çıkmayı ve problemleriyle yüzleşmeyi ebeveynlerinin yaptığı şekilde öğrenir. Bu yüzden rol model olarak hareket etmeliyiz: Stresli durumlarla, çocuklarımızın o tür bir durumla baş ettiğini görmek istediğimiz şekilde baş etmeliyiz.
4. Diyetinize dikkat edin
Aşırı şeker tüketmek, bir çocuğun davranışlarını değiştirebilir. Çocuklar doğal olarak çok enerjiye sahiptir. Eğer vücutlarının işleyebileceğinden daha çok şeker verilirse, kontrolü kaybederler.
Buna ek olarak, çocuk tüm o aşırı şekeri yakacak yere de sahip olmayabilir.
5. Çok talepkar olmayın
Anne babalar, çocuklarının mükemmel olmadığını bilmelidir. Onları, yaptıkları hatalara rağmen sevdiğinizi onlara belli etmeniz oldukça önemlidir.
Çok talepkar olmak çocukta çok fazla strese sebep olabilir. Ebeveynlerin fazla talepkar olabildiği tipik bir örnek, çocukların notlarıdır.
Bu durum aynı zamanda spor alanında da kendini gösterebilir. Mükemmel ya da en iyisi olmak zorunda gibi hisseden çocuklar, anksiyeteden muzdarip olmaya daha yatkındırlar.
6. Onu sevin
Çocuklarımıza stresli durumlarla yüzleşmek için gerekli araçları nasıl vereceğiz? Bir kişinin stresli durumlarla yüzleşebilmesi için, öncelikle gücü yeter hissetmesi gerekir. Bu da, öz saygıyla yakından ilgilidir.
Çocukların kendilerine güven duymaları için anne babalarının koşulsuz sevgisini hissetmeleri gerekir. Ebeveynler ilgi ve sevgilerini, sadece başarı kutlamalarında göstermemelidir.
Her zaman için sevgi dolu olmalıyız ve onlara değer verdiğimizi göstermek için onlarla birlikte vakit geçirmeliyiz.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
- Bragado, C., Bersabé, R., & Carrasco, I. (1999). Factores de riesgo para los trastornos conductuales, de ansiedad, depresivos y de eliminación en niños y adolescentes. Psicothema, 11(4). https://www.redalyc.org/html/727/72711415/
- Cárdenas, E. M., Feria, M., Palacios, L., & de la Peña, F. (2010). Guía clínica para los trastornos de ansiedad en niños y adolescentes. México: Instituto Nacional de Psiquiatria Ramón de la Fuente Muñiz.
- Fernandez, L. E. (2009). Ansiedad infantil e implicación de los padres: una revisión. Behavioral Psychology/Psicologia Conductual, 17(1), 67-88. https://go.galegroup.com/ps/anonymous?id=GALE%7CA226571530&sid=googleScholar&v=2.1&it=r&linkaccess=abs&issn=11329483&p=AONE&sw=w
- Reynolds, C. R., & Richmond, B. O. (1997). Escala de ansiedad manifiesta en niños (revisada). El Manual Moderno.
