Bana Hayat Veren Ama Sevgisini Vermeyen Babama Mektup

Babanın adı ne? Bu kendime yıllarca tekrar tekrar sorduğum, korku dolu soru. Beni terk ettiği için asla babamla tanışma şansım olmadı. Ama, ona yazdığım bu mektupta, ona aslında o kadar da dargın olmadığımı açıklamak istiyorum. 

Babama mektup

Adını bilmediğim için bu mektuba nasıl başlayacağımı da bilmiyorum. Sana karşı hiçbir öfke duymuyorum, rahatlayabilirsin. Hiç tanımadığım babama yazdığım bu mektup ile; eğer ki bir gün bunu okursan, seni affettiğimi söylemek isterim.
Asla yanımda olmadığın ve bir açıklama bile yapmadan beni terk ettiğin için seni affediyorum. Bilmelisin ki babam olmadan büyümenin verdiği acı beni daha güçlü bir kadın yaptı. Sayende, zor zamanları kendi kendime atlatmayı öğrendim. 

Bir babanın bıraktığı boşluğu doldurmak zor olmuş olsa da, seni affediyorum. Bu durum, senin bıraktığın boşluğu doldurmak için öne çıkan insanların değerini anlamama yardım ettim. Büyükbabam, büyükannem, ve elbette annem. Tüm bu zaman boyunca annem en sadık yoldaşım oldu.
Sen ebeveynliği bir seçenek olarak görürken, anneme başka bir seçenek bırakmamış olmana rağmen o bunu bir tutkuya çevirdi. İhtiyaçlarımı karşılamak için saatlerce çalıştı. Okuldaki gösterilerime geldi ve ödevlerime yardım etti.

Beni dinleyecek birine veya ağlamak için bir omuza ihtiyaç duyduğumda, annem hep yanımdaydı. Sorumluluk alan o olduğu için yüreğimin en derinlerinde minnettarım. Görevini kusursuz bir biçimde yerine getirdi.

Annemde çocukluğuma dair, içinde senin olmadığın pek çok fotoğraf ve hatıra var. Hayatımın her anında yanımdaydı ve birlikte sahip olduğumuz anılardan hep gurur duydu. Ve bana gerçek sevginin ne olduğunu öğretti.
Büyükbabamın, hem bir büyükbaba hem de bir ebeveyn olmasına sebep olmanı da affediyorum. O kendi çocuklarını yetiştirirken babalık görevlerini -hem de layıkıyla- yerine getirmişti.
Ama benim için de aynısı yaptı. Bana öfkeye tutunmamayı, onun yerine affetmeyi öğretti. Büyükbabam sayesinde, öfkenin sadece yıkıcı olduğunu biliyorum. Bir insanın gelişmesine asla yaramadığını.

Büyükbabam, babamın yokluğunun her şey demek olmadığını öğretti bana. Güçlü ve kendine güvenen bir kadın olarak yetişmek için bana hep destek oldu.

Bana ayrıca, sen yanımda olmamana rağmen mutlu olmayı da öğretti. Ve yapmadığı tek şey ise senin hakkında kötü konuşmaktı; bunun için ona minnettarım.

Bu şekilde örnek olarak, bana hiç kimse ve hiçbir şey için acı çekmemeyi öğretmiş oldu. Ve büyükbabam bana sahip olduklarım için şükretmeyi de öğretti.

Sana karşı hiçbir kötü duygu beslemiyorum çünkü büyükannem bana başkalarına saygı duymayı öğretti. Ve insanların saygı duyduğu, güven veren bir kadın olmayı da.

Büyükannem bana yalan söylenmemesi için önce kendimin yalan söylememesi gerektiğini öğretti. Ve beni disipline etmesi gerektiğinde de, bundan almam gereken dersi nasıl alacağımı anlamama yardımcı oldu.

Kısacası, asla tanımamış olduğum babama yazdığım bu mektup ile, büyümek için sana ihtiyacım olmadığını açıklığa kavuşturmak istiyorum. Hayatıma devam ettim, okula gittim, lise ve üniversiteyi bitirdim. Ve tüm bunları sensiz yaptım.

Ve sayende, çocuklarımın babası olması için nasıl bir adam istediğimi ve nasıl bir adam istemediğimi artık biliyorum.

Sensiz büyümek bana ne olursa olsun başarılı olmak için ihtiyacım olan motivasyonu aramayı öğretti. Etrafıma baktığımda, senin bıraktığın boşluğu doldurmayı başaran insanlarla kendi ailemi yaratmış olduğumu görüyorum.

Yokluğun bana nefretin asla iyi sonuçlar doğurmayacağını öğretti. Bu yüzden affetmeyi öğrendim. Seni affetmeyi bile öğrendim.

Bana bir hayat veren ama sevgisini vermeyen babama mektup.