Çocukların Yalnız Kalma Korkusunu Anlamak
Her gün, binlerce anne ve baba, çocuklarının yalnız kalma korkusuyla başa çıkmak zorunda kalıyor. Bu korku, özellikle de küçük çocuklar arasındaki en yaygın korkulardan biridir.
Genel olarak, yalnız kalma korkusu, 2 ve 5 yaşları arasında gelişir. Eğer aileler bunu doğru şekilde ele almazlarsa, bu durum, çocuğun duygusal sağlığını doğrudan etkileyebilir.
Bazı durumlarda, yalnız kalma korkusu, karanlık korkusu ve geceleri gece lambası açık uyuma ihtiyacıyla da alakalı olarak görülebilir. Ayrıca, palyaço ve kostümlü insanlardan korkma gibi başka yaygın çocukluk korkularıyla da birlikte ortaya çıkabilir.
Çocuğumuzun korktuğu şey her neyse, ebeveynler olarak bizler, onlara ihtiyaçları doğrultusunda yardım edebilmek için onlara karşı çok ilgili ve dikkatli olmalıyız.
Çocukların zamanı algılama şekli
Çocukların yalnız kalmaktan korkmasının bir sebebi de, geçen zamanı yetişkinlerden farklı şekilde algılıyor olmaları olabilir.
Örneğin, bunu, onlara bir şey yapmaya söz verdiğimizde gözlemleyebiliriz: çocuklar tekrar tekrar o zamanın gelip gelmediğini sorar ve “daha sonra” cevabını kabul etmezler.
Çünkü, çocuklar zamanın geçişini bizden farklı şekilde algılarlar. Küçük bir çocuk için, birkaç dakika bile çok uzun bir zamanmış gibi gözükebilir.
Bu yüzden, eğer bir çocuk anne ya da babası onu okuldan almakta gecikirse ve en son o alınırsa, saatlerce beklemiş gibi hisseder.
Hatta, bu durum, panik atağa bile sebep olabilir. Bazı çocuklar, bu gibi durumları atlatmakta çok zorluk çekebilir. Tekrar okula gitmekten korkabilirler.
Yalnız kalma korkusu normaldir
Dünyadaki tüm çocuklar, çocuklukları sırasında, mutlaka bir noktada yalnız kalma korkusunu yaşarlar. Bu tamamen normaldir ve endişelenmenize gerek yoktur.
Çocuklar çevrelerinde başka insanlar varken yalnız kalmaktan da korkabilir.
Örneğin, bazı çocuklar, çevrelerinde başka çocuklar olmasına rağmen yine de okula bırakılmaktan korkabilirler. Bu durumda, korku, güvensizlik hissinden doğar.
Çocuklar, yakında olduğumuzu bilmelerine rağmen, odalarında tek başına oynarken de yalnız hissedebilirler. Bu korku, bebeklerde, çoğunlukla, annesi ya da babası dışında bir kişi onları aldığında görülür.
Çocukların yalnız kalma korkusunu aşmasına nasıl yardımcı olabiliriz?
Ebeveynler olarak, görevlerimizden biri de, çocuğumuzun hayatındaki herhangi bir zorlukla başa çıkmasına yardım etmektir.
1. Hiçbir zaman problemlerini küçümsemeyin
Bir çocuğun endişeleri ne kadar küçük ya da önemsiz gözükse de, hiçbir zaman onları önemsememezlik yapmamalıyız. Çocuğumuzun sıkıntılarını yok saydığımızda, onlara sadece bize açılamayacaklarını öğretmiş sayılırız.
2. Onlara korkmayı öğretmeyin
Bazı ebeveynler, çocuklarına bazı şeylerden korkmayı öğretmek gibi bir hataya düşerler. Örneğin, “eğer şimdi yatağa gitmezsen, öcü gelir ve seni alır” gibi ürkütücü cümleler bir korku atmosferi yaratır.
Bu tip bir çevrede büyüyen çocuklar, güvensiz ve çekingen olmaya eğilimlidir ve korkularıyla yüzleşmekte daha fazla zorluk çekerler.
Öte yandan, ebeveyn olarak fazla koruyucu olmak da çok kolaydır. Örneğin, çocuğumuzun kreşte ya da okulda bir sorunu olduğunda, bu sorunu kendimiz gidip görerek çözmek isteriz.
Ama çocukların kendi problemlerini kendileri çözmesini sağlamamız çok önemlidir. Bu şekilde, öz güven kazanırlar ve güçlü olurlar.
3. Korkularını anlayın
Çocukları, hazır olmadıkları bir zamanda korkularıyla yüzleşmeye zorlamak yerine, nelerden ve niye bunlardan korktuklarını açıklamalarını isteyin. Onların yalnız kalma korkularını anlamaya çalışmak, size bu sorunla baş etmek için gerekli yolları da gösterecektir.
Bu konuyu çocuğunuzla konuşurken, tüm dikkatinizi ona vermeye dikkat edin.
Bu sayede, çocuğunuz, sorunlarıyla ilgilendiğinizi hissedecektir. Gelecekte de size başlarına gelen şeyleri anlatmak için çok daha rahat hissedeceklerdir.
Unutmayın, küçük çocuklarda yalnız kalma korkusu, gayet normaldir. Sizden gelecek yardım ve destekle, çocuğunuz bunu aşmayı başaracaktır.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
- Fernández González, A., Tena, M. J. F., & José, M. EL MIEDO EN LOS NIÑOS DE EDUCACIÓN INFANTIL: SUS ESTRATEGIAS PARA SUPERARLO. https://www.researchgate.net/profile/Maria_Jose_Tena/publication/340032785_EL_MIEDO_EN_LOS_NINOS_DE_EDUCACION_INFANTIL_SUS_ESTRATEGIAS_PARA_SUPERARLO/links/5e738bf8299bf134dafd16ed/EL-MIEDO-EN-LOS-NINOS-DE-EDUCACION-INFANTIL-SUS-ESTRATEGIAS-PARA-SUPERARLO.pdf
- Sandín, B., & Chorot, P. (1998). Dimensiones de los miedos en niños: Estructura factorial del FSSC-R. Psiquis, 19(1), 23-32. https://www.researchgate.net/profile/Bonifacio_Sandin/publication/285732793_Dimensions_of_fears_in_children_Factor_structure_of_the_FSSC-R/links/59ad46e0458515d09ce16c65/Dimensions-of-fears-in-children-Factor-structure-of-the-FSSC-R.pdf
- Orgilés, M., Fernández-Martínez, I., Gonzálvez, M. T., & Espada, J. P. (2016). Niños con síntomas de ansiedad por separación: un estudio de sus hábitos y problemas de sueño. Ansiedad y Estrés, 22(2-3), 91-96. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1134793716300355
- Pérez, V. R., & Martínez, L. M. R. (2015). Apego, miedo, estrategias de afrontamiento y relaciones intrafamiliares en niños. Psicología y salud, 25(1), 91-101. http://psicologiaysalud.uv.mx/index.php/psicysalud/article/view/1342
- Rivas Bárcena, R., González Montoya, C. S., & Arredondo Leal, V. (2006). Antidoto contra monstruos el uso de historias terapeuticas con niños. Revista Electrónica de Psicología Iztacala, 9(3). https://www.iztacala.unam.mx/carreras/psicologia/psiclin/vol9num3/art2vol9no3.pdf