Çocuklar Ebeveynlerinin Yanındayken Daha Mı Kötü Davranırlar?

Çocuğunuzun dışarıdayken gayet masum göründüğünü, ancak eve geldiğinde davranışlarının tamamen değiştiğini fark etmişsinizdir. Peki, çocuklar ebeveynlerinin yanındayken daha kötü mü davranırlar?

Bu yazıda, bu konunun derinlemesine bir incelemesini yapacağız ve davranışlarındaki bu değişimi açıklamaya çalışacağız.

Bu, pek çok anne ve baba için ümit kırıcı olsa da, sık görülen ve çeşitli nedenlerden kaynaklanabilen bir durumdur. Özellikle ebeveynler çocuklarını büyükanne ve dedeleri, amcaları, teyzeleri, hatta dadıları ile bıraktıklarında daha belirgindir.

Geri döndüklerinde, çocuklarının ne kadar kötü davrandıklarını ya da bir yemeği beğenmediklerinde geçirdikleri öfke nöbetlerini duymaya hazırdırlar. Ancak, çoğu zaman bunlardan hiçbirinin gerçekleşmemiş olduğunu öğrenirler.

Aslında, yorumlar çocuğun gayet kusursuz bir şekilde davrandığı şeklinde oluyor. Bunun sonucunda, ebeveynler kendi çocuk yetiştirme becerileri de dahil olmak üzere bazı şeyleri sorgulamaya başlıyorlar.

Neden bazı çocuklar ebeveynleri etraftayken daha kötü davranışlar sergiliyorlar?

Çocukların ebeveynleriyle beraberken daha kötü davranmalarının nedenleri

Her şeyden önce, bir anne ve çocuğu arasındaki bağın benzersiz olduğunu kabul etmeliyiz. Sonuç olarak çocuklar duygularını annelerine, başkalarına aktardıklarından daha özgür ve açık bir şekilde ifade edebilirler.

Bu, çocukların yabancıların yanındayken biraz daha kontrollü davrandıkları anlamına gelir.

Ayrıca, göz ardı edilemeyecek bir dikkat çekme ihtiyacı da duyarlar. Ağlama, sızlanma ve hatta kötü davranışlar sergileme sayesinde çocuk her zaman istediğini alır: annelerinin dikkatini.

Bu dikkat çekme çabaları, kötü davranışların aşırılığı sebebiyle anneden azar işitmeyle bile sonuçlanabilir. Bununla birlikte, çocukların sürekli olarak annelerinin dikkatini çekmeye çalışmaları doğal değildir. Hızlıca düzeltilmesi gereken bir davranıştır.

Çocuklar babalarının yanında daha iyi mi davranırlar?

Diğer yaygın bir durum ise, çocukların genellikle babalarıyla beraberken, anneleriyle beraber olduğu zamanlardan daha iyi davranmalarıdır.

Bu konuda birçok teori bulunur. Birincisi, babalarıyla daha az zaman geçirmelerinden dolayı, daha fazla keyif almaya çalışırlar. Başka bir teoriyse, annelerin “daha az otoriter gözükmeleri”dir.

Bunun, konuşmakta olduğumuz şeyle çok ilgisi var. Annesi, bir çocuğun en yakınındaki insan olduğu için, çocuğun tamamen güvendiği kişidir.

Bu durum, onlara başkalarından isteyemeyecekleri şeyleri annelerinden isteme hakkına sahip olduklarını hissettirir.

Anneler, çocukların bir şeye ihtiyaç duyduklarında yöneldikleri ilk insandır. Ayrıca, bir şey onların canını sıkıyorsa, kötü hissettiriyor veya rahatsız ediyorsa annelerine söylemeleri gerektiğini bilirler.

Kötü davranmak, bu durumlarla baş etmek için tercih ettikleri bir yöntem olabilir.

Kötü davranan çocuklarla nasıl başa çıkılır?

Nedenleri inceledik, tam da bu noktada kafamızda bir soru beliriveriyor. Ebeveynler bu durumla nasıl başa çıkabilirler? Aşağıdaki öneriler, bu durumu yaşayan kişilere yardımcı olabilir.

Onlara zaman ayırın ve dikkatinizi verin

Çocuklarla sağlıklı bir ilişki kurmanın ilk adımı budur. Onlarla vakit geçirin, ev ödevlerinde yardımcı olun ve birlikte eğlenin.

Yararlı olabilecek başka bir yöntem onların da karar verme sürecinin bir parçası olmalarına izin vermektir. Çoğunlukla, çocuklar kendilerini ifade etme alanı bulamadıklarında, ebeveynlerine daha kötü davranırlar.

Bunu akılda tutarak; kıyafet satın alırken, yemek seçerken veya ders dışı aktivitelere karar verirken görüşlerini sormak iyi bir fikir olabilir. Bu sayede kendilerini değerli ve saygın hissederler.

Tepkilerinizi kontrol edin

Çocuklarınızla bir güç mücadelesine girerseniz, sadece sorunu derinleştirirsiniz.

Sadece sizin yanınızdayken kötü davrandıklarını yüzlerine söylemek de iyi bir fikir değildir. Çünkü bu onları, sizi manipüle edebildikleri bir araca sahip olduklarına inandırır.

Bunun yerine, bir anlaşmazlık olması durumunda sakinliğinizi koruyun ve barışçıl kararlar verin. Olumlu ve proaktif bir tavır takının.

Otoritenizi koruyun

Yukarıdaki iki öneri, kötü davranışları kabul etmeniz gerektiği anlamına gelmez. Açık ve net sınırlar oluşturmalı ve onları kabul etmekten başka seçeneğinin olmadığını ve bu öfke nöbetlerinin iyi bir şeye yol açmayacağını açıklayın.

Belirli konularda müzakereye açık kalmak iyi olsa da, başka bir seçeneğin olmadığı (örneğin ev ödevi gibi) durumlar da vardır. Zor olsa bile, çocuğunuzun bunları kesinlikle anlaması gerekir.

Çocukların, ebeveynlerinin yanındayken daha kötü davranması yaygın görülen bir şeydir. Bu durumlarda önemli olan, onlara uygun ve hızlı yanıtlar vermektir.

Böylelikle, çocuğunuzla olan ilişkinizin bozulmasından ve gözyaşlarıyla dolu olmasından kaçınmış olursunuz.