Tek başına çocuk büyütmek: Zor fakat harika bir deneyim

Tek başına çocuk yetiştirmek dünyanın sonu değildir. Bunu isteyen birçok anne-baba var, diğerleriyse, çift ayrılığı ya da sevdiği kişinin vefatından sonra bu zorlukla yüzleşiyor. Her halükarda, net olmalıyız: Bi r çocuğu tek başına büyütmek karmaşık bir deneyimdir, ama hayatımızın en güzel parçasına dönüşebilir.

Yakın zamana kadar tek bir çocuğa sahip olmak ve yetiştirilmesini de aynı şekilde ele almak doğru bir davranış olarak görülmüyordu fakat bugün işler çok değişti. Bunu seçenler, tek başına yetiştirmek isteyenler ya da eşi olmadan bu deneyimi yaşamak isteyen kişiler var. Daha sık görmeye başladığımız saygın bir seçenektir.

Öte yandan, bir de yakın zamana kadar her şeyi olan, hamileliğe kadar kendisine sonsuz sevgi ve destek sözü vermiş olan biri tarafından terk edilmiş kadınlar vardır, onların sayısı da hayli yüksektir. Sadece sorumluluk, bilgelik ve değerli sevgiden anlayan cesurlar, zorunlu oldukları için değil, aksine arzu, umut ve mutluluk içinde bununla yüzleşirler.

Olması gerektiği gibi, amacımız, annenin (bazen de baba) her iki rolü de oynamaya zorlanmasının nedenine çok takılmamaktır. Bugün “benanneyim.com”‘da sizlere günlük olarak yardımcı olabilecek ve bildiğiniz bir şeye ulaşmak için gerekli stratejilerden bahsetmek istiyoruz: Göründüğünüzden daha güçlü olmak ve hayatınızın en güzel aşaması olacak olanı yaşamak.

Tek başına çocuk yetiştirmenin gerçekleri

Tek başına çocuk yetiştirmenin gerçeği oldukça basit: zor. Başka insanların gözünde, çocuğunu bir yerden bir yere götürürken yüzünde her zaman bir gülümseme olan cesur bir kadın olabilir, ancak o kadının içinde düşündüğü birçok düşünce ve hissettiği birçok duygu vardır.

Her şeyi yapamayacağım korkusu “var”

Çocuğunu tek başına yetiştiren anne, bebeği ya da hala küçük olan çocukları için elinden gelenin en iyisini yapar. Yataklarında huzur içinde dinlendiklerini görmek onu mutlu eder, fakat kendisi yattığında, göğsünde boğulma hissi ile birden çok kez uyanır.

• Endişe ve korku var…Ya her şeyi yapamazsam? Ya bu ay işten kovulursam? Ya tekrar ailemden yardım istemem gerekirse? Çocuğum şimdi tekrar hastalanırsa, iştekiler bana ne derler?
• Bu şekilde düşünmek normaldir, bunlar mantıksız korkular değil, çocuklarını tek başına büyüten bir annenin birden çok kez yaşayacağı gerçek korkulardır. Ancak, her gün yeni bir başlangıçtır ve her gün inanılmaz şeyler olur.

Aynı zamanda hem “anne” hem “baba” olma zorunluluğu

Çocuklarını tek başına büyüten birçok anne ve babanın düştüğü çok yaygın bir hatadır: Her iki rolü de aynı anda oynamaları gerektiğini düşünmek.

• Çok basit bir şeyi açıkça söyleyelim. Çocuklarımız için her şey oluruz. İşe giden cezacı baba ve evde kalan, sıcak ve şefkatli anne klasik rollerine bürünmek gereksizdir. Erkek ve kadınların tüm bu eylemleri gerçekleştirebileceğini kabul edelim.
• Dert ortağınız ve rehberiniz olabiliriz. Sınırları belirleyen, size neyin doğru neyin yanlış olduğunu sözleyen biz olacağız. Sizin başlıca sevgi kaynağınız olacağız… Her şey olacağız.

Tek başına çocuk yetiştiren annenin aynı zamanda sosyal hayata ihtiyacı vardır

Çocuğunu tek başına yetiştiren anne, tüm dikkatini, duyularını, düşüncelerini ve endişelerini çocuk üzerine odaklayarak kendini unutma noktasına gelme riskini taşır.

• Bu yaklaşım konusunda çok dikkatli olmalıyız, çünkü eğer insanlara karışmazsak, küçük rahatlama anlarımız, sosyal yaşam faaliyetlerimiz olmazsa, kendimizi depresyonun ortasında bulabiliriz.
• Ailenizin size yardım etmesine izin verin, zaman zaman dinlenin, desteği kabul edin.
• İyi bir arkadaş ağınız olsun, duygusal rahatlamanıza katkıda bulunan arkadaşlar, birlikte güleceğiniz, ara vereceğiniz, tecrübe paylaşacağınız arkadaşlar.

Buna karşılık, yeni insanlarla tanışmaktan korkmayın, eş adayınız olabilirler… Bekar bir anne olmak sizi duygusal hisler dünyasından dışlamaz, dilerseniz tekrar sevebilirsiniz.

Olmayan baba figürü ve çocuklarımıza ondan nasıl bahsetmemiz gerektiği

Er ya da geç, çocuğumuz olmayan ebeveyn sorular soracaktır. Çocuğun iyiliği ve yeterli duygusal gelişimi için, bu kişi hakkında şiddetli bir nefret iletimi yapılmaması ve “idealleştirme” durumundan da kaçınılması tavsiye edilir.

• Çocukların samimiyete ve her şeyden önce, erken nefret veya asılsız fikirler geliştirmedikleri iç huzuru iletmeye ihtiyaçları vardır.
• Olgunluk ve dengeli olmayı iletiyoruz, çocuğumuza iyi bir takım olduğumuzu, iki kişi iyi bir iş çıkardığımızı söylüyoruz.

Sonuç olarak, bekar ebeveynlik kolay değildir ve her gün yeni bir görev olarak karşımıza çıkar, ancak çocuklarımızla kurduğumuz birlik inanılmazdır. Her gün kendinizle gurur duymanız gereken şeyse, bu işi heyecan verici yoldan yapıyor olmanız.