Anne Olmak: En Önemli Önceliklerim Değişti

Anne Olmak: En Önemli Önceliklerim Değişti

Son Güncelleme: 05 Ekim, 2018

Anne olduktan sonra en büyük önceliğim oğlum. Onun sağlığı, mutluluğu ve refahı… Dünyada beni küçüğüm için mücadele etmekten daha fazla motive eden başka hiçbir şey yok.

Anne olmak, kaderin cilveleri ilerlememe engel olup fiziksel ve duygusal gücümü sınadığında bile yoluma devam etmemi sağlıyor. Kendimi toplayıp mücadele etmem ve ilerlemem söz konusu olduğunda direnemeyeceğim hiçbir engel ve kullanamayacağım hiçbir silah yok.

Hayatımın misyonu, çocuğumun güvenli bir şekilde yaşaması, ona elimden gelenin en iyisi sağlamak ve haysiyet sahibi olmayı öğretmekten ibaret.

Benim stratejim ona sevgimi sunmak, onu korumak ve bana ihtiyaç duyduğunda ona yardım etmektir.

Anne olduğumdan beri başka önceliklere sahip olamadım.

En Önemli İki Hedefim

yenidoğan bebek

Anne olduktan sonraki ilk hedefimi zaten anlattım: Oğlum ve onun duygusal ve fiziksel esenliği ile ilgili her şey.

İkinci hedefim: ben. Bağımsız ve bencil bir insan olarak değil, bir anne olarak ben ve kusurlarımı düzeltme ihtiyacım. Çocuğumun bu kusurları kopyalamasına ya da birlikteyken bu hatalarımı yaşamasına engel olmak için uğraşıyorum.

İkinci kuralım entellektüel olarak büyüme ve bilgi kazanmaya dayanıyor. Böylece ona gelecekte yardım edebilir ve en acil sorularına yanıt verebilirim.

Kişisel ve duygusal gelişimimi de bu standartla ölçüyorum.

İş dünyasında ve başarı mücadelesinde çok yaygın olan apati ve rekabet olmaksızın, tevazu ve özveriyle hareket etmeyi bilen bir kadın olmak istiyorum.

Başkalarını küçümsememeyi ve yalnızca beni aşanların değil herkesin benimle eşit olduğunu öğrenmem gerekiyor.

Daha insani davranmalıyım: Konuştuğum insanları dinlemeli, düşüncelerimi dayatmamalıyım, aynı fikri paylaşmadığımda bunu saygıyla belirtmeli ve sırf öne çıkmak için etrafımdakileri gözden düşürmeye kalkmamalıyım.

Yalan söylememeyi, kin tutmamayı ve affetmeyi öğrenmek istiyorum. Olumsuz düşüncelerden ve beni başkaları hakkında hep kötü düşünmeye, bir gözüm açık uyumaya, yemek masamda oturan birinden bile ihanet beklemeye iten bu olumsuz zihniyetten kurtulmam gerekiyor.

Bu yüzden kendimi hazırlamaya başlamalıyım. Daha iyi bir insan, çocuğumun hak ettiği anne olmak için yıllara ihtiyacım olacak.

Anne Olduktan Sonraki Üçüncü Hedefim

annesiyle oynayan çocuk

Anne olduktan sonra, her şey daha karmaşık hale geldi. Doğumdan önce çocuğumu dünyaya getirmek için çekeceğim acıya hazırlıklı olduğumu düşündüysem de bebeğim doğduktan sonra anladım ki saatler süren o kasılmalar ve acı hiçbir şeymiş.

Özveri, çaba ve tutarlılık, bir anneye gerçekten rehberlik eden ilkelerdir ve bunlar ancak çocuğun doğmasından sonra kendini gösterir.

Bununla birlikte, anne olduktan sonra, fedakarlıklarla birlikte, ilk görüşte aşkı tanıdım ve kim olduğumu bile bilmeyen birine teslim oldum.

Bu yüzden üçüncü ve son kuralım, emzirdiğim, sarıldığım, yıkayıp şımarttığım ve ilgilendiğim bu küçük bebeğin, annesi olduğumu bilmesini sağlamak. Benimle birlikte ona daima el uzatan, omzunda ağlayabileceği ve moralini düzeltecek biri, onu daima yüreklendirip affedecek ve nerede ne zaman olursa olsun ihtiyacı olan her şeyi sağlayacak birine sahip olacak.

Dünyadaki hiç kimse fikrimi değiştirmeme veya yolumdan caymama neden olamaz çünkü bu üç hedefime bağlılığımı, kalbimi ve cesaretimi adıyorum.

Doğum yaptığım gün benim ve oğlum arasında başlayan ilişki için dişim ve tırnağımla gece gündüz mücadele etmek için belirlediğim üç kuralım bunlar.


Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.


  • Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
  • Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
  • Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
  • Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
  • Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos.

Bu metin yalnızca bilgilendirme amaçlı sunulmuştur ve bir profesyonelle görüşmeyi yerine geçmez. Şüpheleriniz varsa, uzmanınıza danışın.