Sen, Ben ve Başka Hiç Kimse, Anneciğim

3 dakika

Son Güncelleme: 12 Kasım, 2018

Merhaba anneciğim;

Sana bu mektubu yazmamın sebebi, senin bana olan sevgin ve benim sana olan tutkumun beni hayata bağlayan şeyler olduğunu söylemek. İşte bu nedenle hiçbir zaman yalnız olmayacağımızı biliyorum. Çünkü biz ikimiz konuşmaktan, dinlemekten, sevmekten ve birbirimize eşlik etmekten hiç bir zaman vazgeçmeyeceğiz.

Özellikle hastalandığımda, gece yarısı bir hastaneye ya da bir eczaneye tek başına koşturmanın hiç de kolay olmadığının farkındayım. Ya da babam hakkında, diğer insanlar hakkında veya etrafımdaki insanların bazen de anlayamadığım bazı yorumları hakkında sana sorular sorduğumda bu durumun senin için hiç de kolay olmadığını çok iyi biliyorum.

Aynı zamanda, çok yorgun olduğunda, ben üzgünken senin yüzünde bir gülücüğün belirmesinin kolay bir şey olmadığını da anlıyorum. Fakat sen her zaman bunları başarabiliyorsun, her ne kadar bazen öyle görünmesen de. Bunun için yüzlerce nedenim var anne:

Çünkü sen, var olan en içten, en sağlam ve en karşılıksız sevgiye sahip bir insansın.
Çünkü sen, övünmediğin binlerce madalyanın sahibisin.
Çünkü sen beni iyileştiren ve bana yol gösterensin. Dizlerimdeki ve kalbimdeki yaraları sonsuz öpücükler ve kucaklamalarınla iyi eden tek insansın.

Çünkü sen benim dadımsın, iyilik meleğimsin ve sonsuz yoldaşımsın.
Çünkü kendini yenilmiş gibi hissetsen bile benim uykusuzluğumu ve kaygılarımı giderebilen sensin.
Çünkü senin çocuğun olmak benim için gerçek bir ayrıcalık.
Çünkü sen tam manasıyla cesur birisin ve beni hep ileriye gitme konusunda desteklersin.
Çünkü sen hayatını kılıç ve kalkanlarını hazır tutarak, sökükleri dikerek ve hayal evleri inşa ederek geçiren birisin.
Çünkü ben de kendi çocuklarımın senin gibi en özel ve en güzel bir anneye sahip olmalarını istiyorum.

Ayrıca anne, birçok kişinin bizi yargıladığını ve bize karşı merhamet duygusu beslediklerini de biliyorum. Ancak onlar hiç bir zaman bunu anlayamayacaklar; çünkü onlar bizim ne kadar mutlu olduğumuzu ve her gün birlikte neler yaptığımızı bilemezler.

Sen, ben ve başka hiçbir şey anne. Biz gerçek bir aileyiz ve karşılıksız sevgiyi garanti edecek başka hiçbir şey bulmak mümkün değildir.

Anneciğim, bazen keşke babam da yanımda olsaydı diye düşündüğümü senden saklamam mümkün değil. Ayrıca, zor zamanlar geçirmeyeceğime, bazı şeyleri anlamakta güçlük çekmeyeceğime ve duygusal anlamda bazı zorlukların içine düşmeyeceğime dair de sana söz veremem. Ancak sen beni her zaman iki kişilik sevdiğin, bana iki kişilik destek olduğun ve benimle iki kişilik ilgilendiğin için senin yanındayken hiçbir şeyin eksik kalmayacağının tam olarak farkındayım.

Kendimle ilgilenme ve tek başına büyüme konusundaki duygusal ihtiyaçlarımın, günlük hayatın zorlukları ile birleştiğinde çok zahmetli bir konu olduğunu anlayabiliyorum. Ayrıca yine biliyorum ki, bazen üzüntü diğer tüm duyguların önüne geçebiliyor. Bunu senin yüzüne baktığımda görebiliyor ve hatta bazen sessiz bir biçimde ağladığını duyabiliyorum.

Ancak, anneciğim, bu anların yalnız yaşayan annelerin, biz çocukların siz anneler için bir lütuf olduğunu ve bu sayede her türlü zorluğun üstesinden gelebileceğinizi yeniden gösterdiğiniz duygu yüklü anlardan ibaret olduğunu biliyorum.

Diğer tüm çocuklar gibi bazen dayanılmaz olduğumun farkındayım. Ancak, anneciğim, beni babamla yürüyüşe gönderip bu sırada dinlenme şansına sahip değilsin. Ama yine de ne olursa olsun her zaman birbirimizi çok iyi anlıyoruz değil mi?

Sen bir kasırgasın ve ben felaketlere bayılırım; biz ikimiz birbirimize karşı çok da kötü değiliz. Ben ikimizin küçük sırlarını, okuma köşemizi, birlikte izlediğimiz filmleri ve battaniye altındaki gecelerimizi çok seviyorum. Senin kucağında uyuyakalmayı, yere uzanıp benimle bir oyun oynamanı ya da gece bana bir masal okumanı da çok seviyorum.

Ve aynı şekilde anneciğim, en sevdiğim yemeği hazırlayıp bana sürpriz yapmanı çok seviyorum. Senin gülüşün beni öylesine mutlu ediyor ki, ancak bir deprem beni bu rüyadan uyandirabilirmiş gibi hissediyorum. Senin sevgin yüzünden hiçbir şeye razı olmamam gerektiğini biliyorum, anneciğim.

Senin sayende beni her zaman ayakta tutacak ilkelerin, tüm kalbimle sevmekten, yardım için uzatacak bir el vermekten ve gerektiğinde bir eli tutmaktan, alçak gönüllü olmaktan ve hem kendim hem de ailemden dolayı gurur duymaktan geçtiğini öğrendim.

Sen bunların hepsini hakediyorsun anneciğim. Her başarı için, her rüya için, her bir öpücük için ve her bir kucaklaman için sana teşekkür ederim. Bana hatalarım karşısında sabırlı olmayı öğrettiğin, kendimi harika hissetmemi sağladığın, benim en büyük ayrıcalığım olduğun, benimle sürekli ilgilendiğin, tüm çabaların ve arzuların için sana çok teşekkür ederim.

Hayatımın öğretmeni olduğun için sana çok teşekkür ederim anneciğim; sen dün olduğu gibi bugün ve yarın da, beni hayata bağlayan en büyük dayanak noktam olarak kalacaksın.