Ergenlik ve Gençlik Alt Kültürleri
1950 yılından beri yeni bir sosyal fenomen yükseldi: Gençlik alt kültürleri. Dinamik olarak, bu alt kültürler günümüz kültürü bağlamında gelişmektedir.
Farklılıklarına rağmen, tüm gençlik alt kültürlerinin ortak bir yanı var. Üyelere bir gruba ait olma hissi vermek için varlar.
Ergenlik ve gençlik alt kültürlerinin kökeni
Yaşamın bir aşaması olarak “ergenlik” kavramı nispeten yenidir. Antropolog Margaret Mead gibi yazarlar bu terimi ilk olarak 19. yüzyılın sonunda tanımladılar. Eğitim süresinin uzaması, geleneksel ailelerde yaşanan krizler ve Refah Devletinin ortaya çıkışı gibi faktörlerin hepsi ergenlik kavramının doğuşuyla ilgilidir.
Bununla birlikte, ergenlik 20. yüzyılın başlarına kadar toplum içinde bir başrol kazanmamıştır. Bu kavramın görünür hale gelmesiyel birlikte ise, gençlik alt kültürleri denen fenomen ortaya çıktı. Sosyoloji ve bilgi bilimleri doktorları Angeles Rubio ve Maria Angeles San Martin’e göre, ergenlik kamusal alanda aktif bir rol almaya başladı.
Gençlik, moda, yeni müzik stilleri ve eğlence üzerindeki etkileriyle kendilerini sosyal bir grup olarak sunar. Başka bir deyişle, gençler toplumlarda tüketici olarak önemli bir rol almıştır.
Bu gençlik alt kültürleri arasında ne gibi farklılıklar var?
Gençlik alt kültürleri farklı gençlik stilleri aracılığıyla kendilerini ifade eder ve tezahür eder. Stilleri, hem maddi hem de manevi ögeler vasıtasıyla sembolik dışavurumlar olarak tanımlanabilir. Belirli bir alt kültürün üyeleri, bu ögelerin kendi gruplarının kimliğini temsil ettiğini kabul ederler.
Bununla birlikte, her alt kültürün ortaya koyduğu tarzlar statik yapılar değildir. Aksine, ergenlerin yaşadığı sosyal ve kültürel koşullardan etkilenirler ve bu şekilde değişiklik gösterirler.
Bu alt kültürlerin tanımlayıcı unsurları nelerdir?
- Dil. Gruplar kendilerini yetişkinlerden ayırt etmelerine yardımcı olan çeşitli sözlü ifade biçimleri kullanırlar. Dahası, her alt kültürün jargonu etkinliklerini ve belirli deneyimlerini yansıtır.
- Müzik. Bu, kendini bir grubun kimliğine işaret eden bir amblem olarak gösteren gençlik alt kültürlerinin merkezi ögesidir. Genel olarak, her alt kültür kendini farklı bir müzik stiliyle tanımlar. Bununla birlikte, çoğu alt kültürün tanımladığı müziğin kökeni rock and roll’un doğumuyla ilgilidir.
- Estetik. Çoğu gençlik alt kültürü bir tür görünür estetikle özdeşleşmiştir. Bu, saç kesimi, kıyafet, aksesuar ve benzeri bir şey olabilir. Ancak, antropolog Carles Feixa’nın belirttiği gibi, bunlar tek tip standartlar değildir. Aksine, bu estetik daha çok yaratıcı oluşumun sonucudur.
Günümüzde gençlik alt kültürleri
Alt kültürlerin gençler arasında görünen sunumları, kökenleri hakkında çok şey söylüyor. Prepler, Greaserlar, Hippiler… Hepsi soyu tükenmiş alt kültürlerdir. Bununla birlikte, aslında bu grupların gelişip değiştiğini ve başka alt kültürler oluşturduklarını söyleyebiliriz.
İnternetin ortaya çıkışı ergen kültürü için çok önemli bir andı. Bu noktaya kadar, gençlik alt kültürleri tarihsel ve coğrafi olarak sınırlıydı.
Ancak bugün, küreselleşme sayesinde tüm dünyada punk, otaku, hipster gibi alt kültürlere rastlayabiliyoruz. Aslında, bazı modern alt kültürlerin varlığı internetin doğrudan sonucudur. Örneğin, YouTube kullanıcıları için durum böyledir.
“Geçmişteki alt kültürler statik ve öngörülebilir olarak tanımlanırken, modern zamanlarda gençlik, bireycilik, tüketim ve bilgi ve iletişim teknolojilerindeki yeni değişiklikler, yeni ve farklı sosyal ve kollektif kimlik biçimlerine yol açmıştır.”
– Sergio Cabello
Sonuç olarak, gençlik alt kültürleri bir gruba ait olma hissi yaratır. Ama bu neden ergenler için bu kadar önemlidir?
Ergenlik, bireylerin kendi kimliklerini aradıkları bir aşamadır. Aynı zevkleri paylaşan bir grup insanla aynı gruba ait olmak şüphesiz kimliklerini yeniden teyit etmenin bir yoludur.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
- Amaya-Trelles, L. (2020). De la cultura a la subcultura y culturas juveniles. Revista de Investigación y Pedagogía del Arte, (7). https://publicaciones.ucuenca.edu.ec/ojs/index.php/revpos/article/view/3020
- Calero, Alejandra Daniela, Barreyro, Juan Pablo, Formoso, Jesica, & Injoque-Ricle, Irene. (2018). Inteligencia emocional y necesidad de pertenencia al grupo de pares durante la adolescencia. Subjetividad y procesos cognitivos, 22(2) Disponible en: http://www.scielo.org.ar/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1852-73102018000200003&lng=es&tlng=es.
- Feixa, C. (2006). De jóvenes, bandas y tribus. Ariel. España: Barcelona.
- Mead, M. (1986). Adolescencia y cultura. Edhasa. España: Barcelona.
- Rubio, A. y San Martín, M.A. (s.f.). Subculturas juveniles: identidad, idolatrías y nuevas tendencias. Revista de Estudios de Juventud, nº 96. Universidad Rey Juan Carlos de Madrid.