Çocuklarınızın Önünde Tartışmak Büyük Bir Hatadır
Bu yazıda, çocuklarınızın önünde tartışmanın olumsuz sonuçları hakkında konuşacağız.
Ebeveynler genellikle çocuklarının önünde, neden oldukları zararın farkında olmadan, kavga ederler. Her şeyden önce, çocuklar neler olup bittiğini anlamak için henüz çok küçüktür. Sonuç olarak, bu dış uyaranlara karşı olumsuz bir duygusal tepki verirler.
Ebeveynler olarak, çocuklarımızın yetişkinlerin sorunları ile baş etmeye yetecek kadar büyük olmadığını bazen unuturuz.
Başka bir deyişle, bu durumları sağlıklı bir şekilde ele almak için gerekli araçlara ve olgunluğa sahip olduklarını düşünürüz. Ancak, gerçekte kesinlikle böyle değiller.
Çocuklar ses tonlarını, ani hareketleri ve tartışmalarda ortaya çıkan diğer sözlü olmayan şeyleri kolaylıkla yanlış yorumlayabilirler. Bu küçük bebekler için bile geçerlidir.
Çocuklar ebeveynlerinin tartışmalarının içeriğini her zaman anlayamasa da, bu tartışmalar çocuklarınızda oldukça olumsuz duyguların belirmesine yol açar.
Diyalog ve iletişimin önemi
Tartışma ve iletişim, herhangi bir ilişkinin normal bir parçasıdır. Aslında, bir çiftin ruh sağlığının bir göstergesi de olabilirler. Ancak bu, tartışma tarzına ve agresiflik düzeyine göre değişir.
Herhangi bir konuya, ajite etmeden ve çevrenizdekileri olumsuz etkilemeden yaklaşmak her zaman için en iyisidir. Bir tartışma, bağırmaya ve sert bir şekilde konuşma seviyesine geldiğinde, çocuklar korkabilirler.
Ebeveynlerin, çocuklarının önünde tartışmalarının birtakım sonuçları vardır. Birincisi çocuğunuza olumsuz bir ilişki modeli sunmuş olursunuz.
Bu davranışınız aynı zamanda, kuralları ve limitleri çocuğunuzun gözünde belirsiz kılar. Ayrıca, bu tür durumlar genç beyinler için çok kafa karıştırıcı ve bunaltıcı olabilir.
Çocuğunuzun önünde tartışmanın sonuçları
Her şeyden önce çocuklar, ebeveynlerinin kavga ettiğine tanık olduklarında, olumsuz bir ilişki modeli alırlar. Çocuklar sünger gibidir ve sürekli olarak çevrelerinden bilgi toplarlar.
Çocuklarınızın önünde tartışmanın bir başka sonucu, koyduğunuz kural ve sınırların belirsizleşmesidir. İdeal olarak, ebeveynler aynı cephede olmalı ve evdeki kuralları belirlerken bir ekip olarak çalışmalıdır.
Çocuğunuzun önünde sürekli kavga etmek kaçınılmaz olarak üzerlerindeki otoriteyi kaybetmenize yol açacaktır.
Çocuğunuzun önünde kavga etmek oldukça zararlıdır çünkü kendilerine kimin tarafında olduklarını sormalarına neden olur.
Çocuklar asla ebeveynleri arasında hakemlik veya arabuluculuk yapma gereğini hissetmemelidir. Yargıç gibi hareket etmek veya taraf olmak çocukların görevi değildir. Bir çocuk için, her iki ebeveyni de eşit derecede ve çok önemlidir.
Çocuklarınızın farklılıklarınız olduğunu ve onlarla ilgili konuşmanız gerektiğini bilmeleri iyi bir şeydir. Ancak, çocuklarınız asla taraf tutmamalı ve hatta tartışmanın detaylarını bilmemelidir.
Çocuklarınızın önünde kavga etmek kalıcı bir iz bırakır
Çocukların sahip olabileceği en acı anılardan biri, şüphesiz, ebeveynleri arasındaki gerginliğe şahit olmaktır. Çocuklar için, ebeveynler onlara bakmak ve onları korumak için vardır.
Çocuğun hayatındaki bu iki önemli figür birbirine bağırmaya ve birbirini incitmeye başladığında, çocuk korkar ve kendini savunmasız hisseder.
Gelişim ve Psikopatoloji dergisi; New York Üniversitesi’nin Steinhardt Kültür, Eğitim ve İnsani Gelişim Okulu tarafından yürütülen bir çalışmayı yayınladı.
Araştırmaya göre, çocuklar ebeveynleri arasındaki bir kavgaya şahit olduklarında, bu durum duygularını olumsuz olarak etkileyebilir.
Araştırmacılar, 2 ay ile 5 yaş arasındaki yaklaşık 1025 çocuğu değerlendirdi. Testler, ailelerdeki kaos düzeyini ölçmek için tasarlandı.
Araştırmalar 58 ay boyunca gözlemlenerek gerçekleştirildi. Evlerinde daha yüksek düzeyde agresifliğe maruz kalmış olan çocukların kendi duygularını tanımlamada ve onları düzenlemede daha fazla zorlandığı tespit edildi.
Yapılan gözlemler sonucu ayrıca, kişinin kendi duygularını tanımlama ve kontrol etme yeteneğinin duygusal zeka gelişimi ile bağlantılı olduğu gösterildi.
Ebeveynleri arasındaki bir kavgaya tanıklık eden bir çocuk; üzüntü, terk edilmişlik ve korku gibi duyguları işlemek zorunda olduğu için zor zamanlar geçirir.
Çocuklar bu duyguları iyi yönetemedikleri veya işleyemedikleri zaman, sonraki yıllarda endişe ve depresyon belirtileri gösterebilirler.
Günlük yaşantımızda hissettiklerimizi nasıl tanımlayıp ifade edeceğimizi bilmenin ne kadar önemli olduğunu biliyoruz.
Çocuklarımızı bu yetenekten mahrum edersek, bu durum gelecekte ciddi sorunlara yol açabilir. Bu nedenle, her zaman için başbaşa iken tartışmak en iyisidir.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
- Ramírez, M. A. (2005). Padres y desarrollo de los hijos: prácticas de crianza. Estudios pedagógicos (Valdivia), 31(2), 167-177.
- Kitzmann, K. (2010). La violencia doméstica y su impacto en el desarrollo social y emocional de los niños pequeños. Enciclopedia sobre el desarrollo de la primera infancia, 1-6.
- Ferreiro, M. L. P., Santos, E. J., & Ferreira, J. A. (2007). Afecto parental y conducta de los hijos en situaciones de discusiones cotidianas. Psychologica, (46), 167-195. https://estudogeral.sib.uc.pt/handle/10316/12999