2 Yaş Sendromu İle Nasıl Başa Çıkılır?

2 yaş sendromu, küçük çocukların karakterlerini keşfetmeye başladıkları ve bağımsız bir şekilde hareket etmek istedikleri bir süreçtir. Bu yazımızı okuyarak bu sendromla nasıl başa çıkacağınızı öğrenin.
2 Yaş Sendromu İle Nasıl Başa Çıkılır?

Son Güncelleme: 17 Ekim, 2019

Çocuklar 2 yaşına geldiklerinde, neredeyse küçük çaplı bir ergenlik olarak adlandırabileceğimiz, büyük fizyolojik ve psikolojik değişimler yaşadıkları bir sürece girerler. Bağımsız hareketler sergilemeye ve kimi zaman ebeveynlerini ve diğer yetişkinleri çileden çıkaran bir şekilde karakterlerini ortaya koymaya başlarlar. Peki, ebeveynler 2 yaş sendromu ile başa çıkmak için neler yapabilirler?

Bu süreç 18 aylıkken başlayıp 4 yaşına kadar sürebilir. Bu oldukça doğal bir süreçtir. Sürecin ne yoğunlukta geçtiği çocuğun kendine ve ailevi durumlarına göre değişiklik gösterebilir.

2 Yaş Sendromu Nedir?

2 yaşından büyük çocuğu olan herkes çocukların 2 yaş civarında ne kadar radikal bir değişim geçirdiğini onaylayacaktır. Sıklıkla şöyle şeylere rastlanır:

  • Çocuklar çok kaprisli olurlar ve ne pahasına olursa olsun istedikleri yapılsın isterler.
  • Benmerkezci ve sahiplenici olmakla birlikte hiçbir şeylerini paylaşmak istemezler.
  • “Hayır” kelimesi ağızlarına yapışır ve inanılmaz derecede inatçı olurlar.
  • Genelde ebeveynlerinin isteklerine uymaz ya da onların yardımını istemezler.
  • En ufak şey için dahi kolaylıkla sinirlenirler. Bu yüzden de ağlar, bağırır ve sinir krizleri geçirirler.
  • İstediklerini yaptırma konusundaki ısrarları yüzünden, bazı çocuklar yemek yemeyi ya da daha önceden sorun yaratmadan yapmayı kabul ettikleri şeyleri yapmayı reddetmeye başlayabilirler.
  • Ebeveynlerinin çabalarına rağmen, sinir krizi anında onları dinlemez ya da mantıklı hareket etmezler.
2 yaş sendromu yüzünden sinir krizi geçiren kız

2 Yaşındaki Çocukları Anlamak

Tüm bu kafa karışıklıkları ve yorgunluk arasında ebeveynler minik meleklerini kimin ya da neyin küçük, histerik ve kontrol edilemez birine dönüştürdüğünü merak edebilirler. Böyle bir şey yaşanması için ne olmuş olabilir?

Bu yaşa dek, çocukların bilişsel ve motor gelişimleri epey bir ilerleme kaydeder. Artık kendi başlarına hareket edebilir hale gelirler, hür iradeleri ile düşünür ve seçim yapabilirler. Ne istediklerinin bilincinde olur, bu istediklerini nasıl yapacaklarını bilirler.

Bu yaşa kadar anne babalarına çok bağlı oldukları için hep onlara ayak uydururlar. Fakat 2 yaş civarında, çocuklar kendi kişilikleri ve yetileri olan bağımsız bireyler olduklarının farkına varırlar.

Birey Olmak

Çocuklar bu yaşlarda hür iradelerinin farkına varır, anne babalarından “ayrılmalarının” tadını çıkarmak isterler. Kendi damak tatlarını, fikirlerini ve karakterlerini ortaya sermeye başlarlar. Artık ebeveynlerinin yardımı ya da müdahalesi olmadan kendi başlarına seçimler yapmak ve bu seçimleri kendi başlarına uygulamak isterler ve buna saygı duyulmamasından nefret ederler.

Artık ne yapmak istediklerini bilirler, ama sınırlarının farkında değildirler. Ne yapmak istediklerini bilirler, ama bunu nasıl başarabileceklerini bilmezler. Ayrıca, kendilerinin daha çok farkına varırlar ve gurur ya da utanç gibi daha ileri seviye duygular hissetmeye başlarlar.

Fakat tabii ki hala duygularını net bir şekilde yönetemez ya da ifade edemezler. Bundan dolayı, ebeveynleri istediklerini yapmadıkları zaman, yapabildikleri tek şey sinir krizi geçirmek olur.

Yaşamlarının bu dönemindeki çocuklar, çok istedikleri şeyleri neden elde edemediklerini, yapabilecekleri ve sahip olabilecekleri şeylerle ilgili neden bir sınır olduğunu anlayamazlar.

Ellerinde meyveler tutan çocuklar

Bu süreç hem çocuklar için hem de çocuklarına ne olduğunu, onların neden mutsuz olduklarını anlamayan anne babalar için oldukça zorlu bir süreçtir.

2 Yaş Sendromu İle Nasıl Başa Çıkılır?

Bu gayet normal bir süreç olmasına rağmen, anne babaları epey umutsuzluğa da sürükleyebilir. Yorgunluk ve çaresizlik günlük yaşamlarının bir parçası haline gelir. Bazen o kadar çaresiz hissederler ki yenilgiyi kabul etmek isterler.

Her şeyi doğru yapsanız da hemen sonuç alamayacağınızı bilmeniz gerekir. Sinir krizleri her zaman yaşanabilir. Buna rağmen, her daim sabırlı, sevgi dolu ve saygılı olmanın bir yolunu bulmalısınız.

Yardımcı Olabilecek Bazı Noktalar

  • Hiçbir zaman şiddetle karşılık vermemeli, bağırmamalı ya da vurmamalısınız. Sakin kalmaya çalışın ve çocuklarınıza sevgiyle karşılık verin. Sabırla sinir krizinin geçmesini bekleyin, ardından; onu bu duruma iten davranışınızın nedenini açıklayın.
  • Mümkünse, çocuklarınıza sürekli “hayır” dememeye çalışın. Onlara içlerinden tercih edebilecekleri seçenekler sunmanız daha uygun bir davranış olacaktır. Çocuğunuzun istediği şey kabul edilebilir bir şeyse, basitçe kabul edin. Eğer kabul edilebilir bir şey değilse, taviz vermeyin ve sinirini kontrol etmesi için çocuğunuza yardımcı olun.
  • Hayatınızı rutine oturtmaya çalışın ve çocuğunuz önceden ne yapacağınızı bilsin. Bu sayede, güvende hissedecektir.
  • Sinir krizlerinden dolayı onları yargılayıp eleştirmeyin. Bunu sırf kötü davranışlarda bulunmak istedikleri için yapmıyorlar; yalnızca yaşamı öğrenmeye çalışıyorlar. Bu yaşlarda, onlara acımasız yorumlarda bulunulması özgüvenlerine zarar verebilir.

Umarız 2 yaş sendromu ile nasıl başa çıkmanız gerektiği ile ilgili bu yazımızı ilgi çekici bulmuşsunuzdur. Eğer bu konular hakkında daha fazla bilgi edinmek istiyorsanız, işte; sizin için bir yazı daha!


Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.


  • De Piaget, T. D. D. C. (2007). Desarrollo Cognitivo: Las Teorías de Piaget y de Vygotsky.
  • Etxebarria, I. (2003). Las emociones autoconscientes: culpa, vergüenza y orgullo. EG Fernández-Abascal, MP Jiménez y MD Martín (Coor.). Motivación y emoción. La adaptación humana, 369-393.

Bu metin yalnızca bilgilendirme amaçlı sunulmuştur ve bir profesyonelle görüşmeyi yerine geçmez. Şüpheleriniz varsa, uzmanınıza danışın.