Çocukluk Çağı Saldırganlığı: Nasıl Başa Çıkılır?
Bu günlerde saldırgan davranış ve şiddet, günlük hayatta biraz yaygın. Asıl endişe verici olan ise ailenin en küçük üyeleri arasında uzun süredir sorun olan çocukluk çağı saldırganlığı.
Bu yazıda, çocukluk çağı saldırganlığına ve bununla nasıl başa çıkılacağına göz atacağız.
Çocukluk çağı saldırganlığı nedir?
Bu davranış biçimi, bir çocuğun başka bir çocuğa, ebeveynlerine veya başka herhangi birine fiziksel veya zihinsel zarar vermeye çalıştığında ortaya çıkar. Genellikle kasıtlıdır ve tekme atma, çığlık atma, kaşıma, itme, küfür ve diğer benzer eylemler şeklinde kendini gösterir.
Çocukluk çağı saldırganlığı, bir çocuğun kişisel ve okul yaşamında sorunların yanı sıra başkalarıyla sosyalleşme ve bir grup içinde uygun davranma açısından da sorunlara neden olabilir.
Çoğu zaman bu saldırganlık, içsel bir sorunun dışa dönük bir göstergesidir. Bu durumda çocuk duygusal bir uyumsuzluğu yansıtma eğilimindedir. Çocuğun yaşadığı içsel duygular öfke ve hiddet şeklinde dışsallaştırılır.
Çocukluk çağı saldırganlığından nasıl kaçınılır?
Çocuklarda saldırgan davranış, öğrenilmiş davranışa dayanır ve uygun tedavi ile değiştirilebilir. Bu tarz bir eyleme geçme biçimini düzeltmek için, ebeveynlerin ve öğretmenlerin (eğer bu okulda da yaşanan bir sorunsa) çocuğu denetlemek için birlikte çalışmaları önemlidir.
Çocuğun saldırganlığını tedavi etmek için hiçbir koşulda fiziksel ceza kullanılmamalıdır. Bu tarz bir yaklaşım, çocuğun davranışını kötüleştirebilir.
Başka bir deyişle, fiziksel cezalandırma, çocuğun saldırganlığı örnek alması ve aynı zamanda kaygısını artırması gibi talihsiz sonuçlar doğurur.
Bu tür bir saldırganlıkla başa çıkmanın yolu, her zaman sabırlı kalmak ve tutarlı olmaktır.
Ebeveynlerin çocuklarında bu tür davranışlarla karşılaştıklarında kendilerini çaresiz hissetmeleri gayet yaygındır. Bununla birlikte, çocuğunuzun daha iyi yönde gelişmesini sağlamak için atabileceğiniz bazı önemli adımlar vardır.
1. Çocukluk çağı saldırganlığı ile başa çıkmak için sorunu belirleyin
Bu ilk adım, çocukluk çağı saldırganlığını kontrol altına almak için vazgeçilmezdir. Her ebeveynin sorunu tanımlaması ve çocuğun ne tür bir saldırganlık ifade ettiğini anlaması gerekir.
Bu tür davranışları belirlerken objektif ve spesifik olmak önemlidir. Bu, ebeveynlerin – aşağıdaki adımlarla – çözüme daha sağlıklı bir şekilde ulaşmalarını sağlayacaktır.
2. Saldırgan davranışın devamlılığını belirleyin
Saldırgan davranışlara karşı koyma sürecinde bir diğer temel adım, çocuğun haftada kaç kez bu şekilde davrandığını not etmektir.
Ek olarak, saldırgan davranışı tetikleyen durumları belirlemek önemlidir. Bu şekilde davranışı çevreleyen nedenler, koşullar ve tepkiler doğru bir şekilde anlaşılabilir.
Çocukluk çağı saldırganlığı, içsel bir sorunun dışa dönük bir göstergesidir. Bu durumda çocuk duygusal bir uyumsuzluğu yansıtma eğilimindedir.
3. Davranışlarını sınırlayın
Bu davranışların “nasıl” ve “nedenleri” belirlendikten sonra, çocuğun davranışını daha iyi hale getirmek için hedefler belirlemeniz gerekir. Bir yandan saldırgan davranışları sınırlamanız ve diğer yandan her duruma alternatif tepkileri pekiştirmeniz gerekir.
Bunu gerçekleştirmenin bir yolu, çocuğun saldırgan rol modeller ile olabilecek herhangi bir temasını azaltmaktır. Ebeveynlerin ayrıca çocuklarına, konuşmayı dahil etme, akıl yürütme ve kurallar koyma gibi çatışmaları çözmenin farklı yollarını göstermeleri gerekir.
Benzer şekilde, örnek olmak paha biçilmez bir araçtır. Çocuklar, problemleri yapıcı ve iddialı bir şekilde çözen yaşlıları gördüklerinde, uygun bir modeli taklit etmeleri onlar için daha kolaydır.
4. Tedavinin ne derece etkili olduğunu değerlendirin
Bir eylem planı seçildikten sonra, tutarlılık ve sabırla uygulanması gerekir.
Yapılan planı daha iyi sonuçlar elde etmek için çocuğun hayatındaki diğer yetişkinlerle paylaşmak önemlidir. Sonuç olarak, çocuğun hayatındaki diğer yetişkinler de saldırganlığın azaltılmasına katkıda bulunacaklardır.
Ebeveynlerin çocukluk çağı saldırganlığına olumlu bir tavırla tepki vermesi çok önemlidir. Bu davranışı neyin tetiklediğini tespit etmeleri ve aynı zamanda sağlıklı uygulamalar, konuşma ve iyi örnekler oluşturarak çocuklarının davranışlarını iyileştirmeye çalışmaları gerekir.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
- Train, A. (2001). Agresividad en niños y niñas: ayudas, tratamiento, apoyos en la familia y en la escuela (Vol. 158). Narcea Ediciones.
- Martínez, J. W., & Duque Franco, A. (2008). El comportamiento agresivo y algunas características a modificar en los niños y niñas. https://digitk.areandina.edu.co/handle/areandina/224
- Zárate, L. O., & Luna, E. R. (1999). Comportamiento agresivo en niños preescolares. Enseñanza e Investigación en Psicología, 4(2), 327-339. https://go.gale.com/ps/anonymous?id=GALE%7CA116035871&sid=googleScholar&v=2.1&it=r&linkaccess=abs&issn=01851594&p=IFME&sw=w
- Garaigordobil Landazabal, M. (2004). Intervención psicológica en la conducta agresiva y antisocial con niños. Psicothema, 16(3). https://www.redalyc.org/html/727/72716315/
- Noroño Morales, N. V., Cruz Segundo, R., Cadalso Sorroche, R., & Fernández Benítez, O. (2002). Influencia del medio familiar en niños con conductas agresivas. Revista cubana de Pediatria, 74(2), 138-144. http://scielo.sld.cu/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0034-75312002000200007
- Verona, J. A. G., Pastor, J. F., De Paz, F., Barbosa, M., Macías, J. A., Maniega, M. A., … & Picornell, I. (2002). Psicobiología de las conductas agresivas. Anales de Psicología/Annals of Psychology, 18(2), 293-303. https://revistas.um.es/analesps/article/view/28511
