Mutlu Çocuk, Afacan, Hareketli ve Seslidir

Mutlu bir çocuk afacan, hareketli ve seslidir. Elleri her şeye dokunmak ve gözleri dünyanın tüm harikalarını keşfetmek ister.

Çocuklarımızın, hayatlarındaki en güzel ve en büyülü zaman olan çocukluklarının tam olarak tadını çıkarmalarına izin vermeliyiz.

Şaşırtıcı bir şekilde, son zamanlarda çocukluğun özünü ve toplum için ne kadar değerli olduğunu anlamayan bir hareket ortaya çıkmıştır.

Bugün net bir şekilde “çocuklara izin verilmemektedir” uyarısı görebileceğimiz çok sayıda restoran, bar ve otelle karşılaşmak mümkün.

Bir hizmet sunan her iş yerinin, özellikle de buna bir talep varsa, istediği şekilde hizmet sunmakta özgür olduğunu biliyoruz.

Hatta, ABD veya İngiltere gibi ülkeler “çocuksuz” sloganıyla hizmet veren otellerde ve lokantalarda ilk sıralarda geliyor, böylece müşterilerinin ağlamalara, krizlere ya da çocuk oyunlarına katlanmak zorunda kalmamasını sağlıyorlar.

Hepimiz bu fikri az çok anlayabiliriz, ama bizim için daha zor olan şeyse “yetişkinlik” trendinin aniden ortaya çıkması ve toplumun empati kurmayı bırakmasına saygı göstermektir.

Sizi, bunu düşünmeye davet ediyoruz.

Ele avuca sığmayan çocuk ve sözde “kötü” anne

Birçok annenin aşağıda anlatacağımız durumu yaşadığından eminiz. Halka açık bir mekandasınız ve çocuğunuz birden ağlamaya başlıyor. Hemen ardından, sanki anne olarak bir şeyleri yanlış yapıyormuşsunuz gibi tüm gözler rahatsız olmuş bir tavırla size çevriliyor.

Son zamanlarda sosyal medya ve diğer sitelerde ortaya çıkan şey işte budur. Örneğin, “çocuk fobisi” fikrini yerleştirmeye yardım eden iki ilginç hikayemiz var.

Kritik ve anlaşılmaz durumlar

Sarah Blackwood, iki yıl önce hayatının en rahatsız edici anlarından birini yaşayan Kanadalı, ünlü bir şarkıcıdır. 7 aylık hamileyken ayrıca bir de 23 aylık çocuğuyla birlikte Vancouver’a uçmak zorunda kaldı.

• Çocuğu ağlamaya başladığında uçak henüz kalkmamıştı. Yolcular daha sonra ona bakmaya ve homurdanmaya başladılar. O her zamanki yorumları duyması da uzun sürmedi: “Bu anneler çocuklarına nasıl bakacaklarını bilmiyorlar.”
• Biraz sonra hostes geldi ve oğlunu sakinleştirmesi gerektiğini aksi takdirde diğer yolcuları rahatsız ettiği için onu uçaktan çıkarmak zorunda kalacaklarını söyledi.
• Sarah Blackwood, çocukluğun ne olduğu konusunda duyarsızlık ve anlayış eksikliği nedeniyle bu ortak tepki karşısında dehşete düştü. Oğlunun sakinleşmesi 10 dakikadan az sürdü ve inişe kadar sakin kaldı. Ama, bu 10 dakika bütün uçağı sinirlendirmek için yeterli olmuştu.

Aynı şey başka bir genç kadına da oldu ve hikayesini “Ben Aşk Sorunu” adlı portalda yayınladı. Uçakla seyahat etmek zorunda kaldı ve bebeği uçuşun ortasında ağlamaya başladı. Tartışmalar, suçlamalar ve yorumlar tüm uçağa yayıldı.

Genç annenin durumu aniden “iyi kalpli biri” ortaya çıkana kadar daha da kötüye gitti. Yaşlı bir adam ona yaklaştı ve sessizce şu sihirli kelimeleri fısıldadı: “Endişe etme, sen iyi bir annesin.”

Sonra bebeğin dikkatini dağıtmaya, onunla konuşmaya ve ona tabletinden resimler göstermeye başladı. Harikaydı. En azından o kişi çocukluğun ne olduğunu, bir çocuğun ihtiyaçlarını, sevginin, sabrın ve yakınlığın önemini anlıyordu.

Çocuk fobisine karşı “aile dostu”

Gözlemleyen, heyecanlı, bazen gülen, bazen ağlayan, ele avuca sığmayan bir çocuk, her şeyden önce dünyayı keşfeden mutlu bir çocuktur.

Yukarıda bahsettiğimiz bu rahatsız edici durumlar neredeyse doğru ebeveynlik yapamayan insanlar olduğunu sanmamıza neden olmaktadır.

Çocuklar bizimle etkileşime geçmeli

• Bir çocuk ağlıyorsa, annesine bir şeye ihtiyacı olduğunu anlatmaya çalıştığı içindir. Örneğin, yetimhanelerde yetişen çocuklar genellikle ağlamayı keserler, çünkü her zaman bakılmadıklarını anlamışlardır.
• Afacan ve hareketli bir çocuk, umursamaz ya da kaygısız bir ebeveyn olmanın sonucu değildir. Her birey benzersizdir ve kendi kişiliğine sahiptir.

Bir kız ya da erkek çocuğu minik bir yetişkin değildir. Onlar bizimle ve çevrelerindeki şeylerle etkileşime girmelidir.

Daha sonra yetişkin olmak ve sessiz olmak için yeterince zamanları olacak. Ama şimdi bu harika aşamaya saygı göstermek gerekiyor, o da: çocukluk.

“Aile dostu” tesisler

“Çocuksuz” trendiyle karşılaşarak bazı mekanlara girmesi engellenen aileler için bir cevap geldi.

• Şimdi, çocuklarıyla öğle yemeğine çıkmak ya da tatillerini geçirmek isteyen aileler için “aile dostu” sloganı altında eğlenceli teklifler sunan mekanlar bulabiliriz.
• Buralarda asıl müşteri çocuklardır ve mekanın her köşesinde çocukluk dönemini anlayan gerçek profesyonellerin hassasiyetleri hissedilir.
• Tüm alanlar çocuklara göre uyarlanmıştır: Mama sandalyeleri, renkli bardaklar, bez değiştirme alanları, ufuk açıcı oyunlar…  sessizlik yasaktır ve çocukların her zaman kendileri gibi davranması amaçlanmıştır.

Çünkü sevinç, mutluluk ve saygı içinde büyümek hepimizin desteklemesi gereken harika bir şey.