Aşırı Kontrolcü Ebeveyn Olmaktan Kaçının
Ebeveyn olarak, çocuklarımız için en iyisini istiyor olmamız anlaşılabilir bir durumdur. Ancak gerekli bilgilerle dolu bir kılavuz ile doğmadıkları için, çocukların hata yapmaları doğaldır. Hepimiz hata yaparız ve aşırı kontrolcü ebeveyn olmaya çalışmak da bu hatalardan bir tanesidir.
Her şeyi kontrol etmeye ve her şeyin iyi olduğundan emin olmaya çalışırken, yardımcı olmak yerine kontrolcü oluyoruz. Bu durum çocukların sağlıklı gelişimi önünde engel teşkil eder ve pek çok soruna yol açar.
Ebeveyn olmak kolay değildir
Anne baba olmak karmaşık bir iştir ve her çocuk büyüdükçe kalıplaşan özel bir karaktere sahiptir. Bu süreçte de anne babanın rolü büyüktür. Eğer çok kontrolcü davranırsanız, çocuğunuzun gelişimi doğal seyrinde ilerlemeyecektir.
Onlara kendi yollarında rehberlik edin, zorlamaktan kaçının
Aileler, çocuklarının da kendilerine ait bir hayatları olduğunu anlamakta zorlanıyorlar. Halbuki ebeveyne düşen görev, çocukların karşılaştığı her sorunu çözmek değil onlara rehberlik etmektir.
Büyürken, çocuklar hayatlarının her aşamasını bağımsız olarak nasıl yönlendirebileceklerini bilmelilerdir.
Çocukları çok fazla kontrol edersek ve mükemmellik ararsak, onların kendi becerilerini geliştirmelerini engellemiş oluruz. Aşırı kontrolcü ebeveyn olmak, yardım etmekten ziyade çocukların gelişimini engellemeye neden olur.
Fazla rahat davranmayın
Kontrolcü olmamak, çocuğun dediği her şeyi yapmak ve kendi hayatımıza müdahele etmesine izin vermek demek değildir. Her zaman bir denge olmalıdır.
Çocuklar sınırlar olduğunu bilmeli ve iyi ile kötüyü birbirinden ayırt edebilmelidir. Önemli olan, hem anne babanın hem de çocuğun aile olmaktan keyif duyduğu uyumlu bir ilişki içerisinde olmasıdır. Ebeveynin tutumu her zaman olumlu olmalıdır ancak gereken durumlarda katı davranmak da gerekebilir.
Kontrolcü ebeveynin çocuğa etkisi nasıl olur?
Çocuklar anne babalarını zora sokmanın zevkini tadabilecekleri tehlikeli durumlar oluşturmaya çalışırlar. Çocuk oldukları için özellikle stres altında kaldıklarında duygusal yetersizlikleri olacaktır.
Sık sık mutsuz ve yersiz yurtsuz hissederler ve bu da daha sonra ciddi sorun haline gelebilecek korkulara sebep olur.
Düşük öz saygı
Kontrolcü ebeveyn tarafından yetiştirilen çocukların öz saygıları düşük olmaktadır çünkü bu çocuklar anne babalarının olmalarını istedikleri seviyeye çıkamadıklarını düşünürler. Hiçbir şeyi doğru yapamadıklarına inanırlar ve bu da onların ikili ilişkilerini etkiler.
Kararsızlık
Kendi kendilerine karar alamayan çocuklar, sorumluluk almaktan çekinir. Konfor alanlarının dışına çıkmalarına neden olacak her şeyden kaçarlar.
Güven verin
Çocuğumuzla aramızdaki güven bağını geliştirmek için açık bir iletişim kurmamız gerekir. Eğer çocuğumuz bize güvenmezse, başka kişilere kendini açabilir ve bu kişiler her zaman doğru seçimler olmayabilir. Bu da çocukların kötü kararlar almasına yol açabilir.
Küçükken çocuklarımızın tüm kontrolü bizdedir ancak büyümeye başladıklarında, bizim onlar için planladığımızdan farklı yönlere giderler.
Er ya da geç çocuğunuzun büyüyeceğini ve ergenlik çağına gireceğini unutmayın. Anne babalar bu süreçten korkarlar çünkü ergenlikte çocuklar çok fazla değişir. Özellikle kontrolcü ebeveyn bu süreci oldukça zor atlatır.
Bu yazımızı da okuyun:Ergenlik Dönemindeki Gençler İçin 6 Harika Kitap
Çocuk, sizin kontrol ettiğinizi düşündüğü her şeyden uzaklaşır ve kendisini hiç beklenmedik şekillerde ifade etmeye başlar.
Siz anne babalara düşen görev ise, çocuğunuzun size ait olmadığını anlamaktır. Kendi tempolarında gelişmelerine olanak tanımalı ve zaman zaman başarısız olmalarına izin vermelisiniz. Bununla birlikte, yardıma ihtiyaçları olduğunda hep arkalarında olduğunuzu da hissettirmelisiniz.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
- Baumrind, D. (1966). PARENTAL CONTROL EFFECTS OF AUTHORITATIVE. Child Development.
- Bornstein, L., & Bornstein, M. (2014). Estilos Parentales y el Desarrollo Social del Niño. Development.
- López, S. P., Mesa, J. L., & Linares, M. C. C. G. (2002). Los estilos educativos de los padres y la competencia psicosocial de los adolescentes. Anuario de psicología/The UB Journal of psychology, 79-95. https://www.raco.cat/index.php/AnuarioPsicologia/article/download/61699/88466