Çocuk Doğurmanın Anneye Verdiği Acıyı Keşfedin

Saf acı. Bu, kadınların çoğunun, doğum sırasında yaşadıkları acıyı tanımlama biçimidir. Derin, yoğun, kaplayıcı. Doğum ağrısını tanımlamak zordur, hatta anlatmak daha da zordur.

Fakat daha açıklanamaz olan, yine de bedenlerimizi yatıştıran ve bu eşsiz anı katlanılabilir hale getiren sevgidir.

Bilim adamları elbette bunu ilgiyle izlediler. Annelerin hayatlarının en önemli gününde başlarından neler geçtiğini belli bir düzeyde takdir etmemizi sağlayan bazı ilginç karşılaştırmalar vardır.

Bu acıdan yeni bir şafak doğar. Hayatımızın gerçek aşkıyla tanıştığımız günü tanımlamanın daha iyi bir yolu yoktur.

Sayılarla doğum sancısı

Bazı bilimsel çalışmaların gösterdiği gibi, insan vücudu 45 birim acıya kadar olan acıları tolere edebilir. Bununla birlikte, bebeklerini doğuran kadınlar doğal olarak bu miktarın üzerine çıkar.

Aslında doğum sırasında bir anne yaklaşık 57 birim acıya kadar acı yaşayabilir. Ama bu sayı tek başına bir anlam ifade etmez. Bunun neye denk geldiğine bir bakalım.

Araştırmacılara göre, annelerin vajinal doğum sırasında yaşadıkları acı, aynı anda en az 20 kemik kırılmasına eşdeğerdir. Bu inanılmaz sevgi eyleminde kadın gücü, hayranlık uyandırıcı olduğu kadar şaşırtıcı ve gizemlidir.

Şimdi, başka bir kişinin acısını ölçmenin mümkün olup olmadığını kendinize sormalısınız. Aslında, bunun üzerine olan bir başka çalışma bize, acıdan bahsettiğimiz zaman, gerçekten nosiseptörler olarak adlandırılan sinir hücrelerinin verilerine başvurduğumuzu bildirir.

Bu hücreler, belirli bir eşiğin üzerindeki acıya, beyindeki omuriliğe doğru sinyaller göndererek tepki verirler. Bu, acı hissetmemize neden olur ve bu rahatsızlığı ya da sıkıntıyı yatıştırmaya çalışmak için tepkileri tetikler.

Çalışma, acıyı ölçmenin zor olduğunu, her acının yaşadığımız şekilde öznel olduğunun düşünüldüğü sonucuna varmaktadır.

Her şey anne ve çocuk arasındaki sevgi için

Durum ne olursa olsun, bu anı yaşayan annelerin büyük çoğunluğu, konuştuğumuz şeyi mükemmel bir şekilde anlayacak ve karşılaştırmalara inanacaktır.

Fakat bundan daha da ötesi, doğum sancısının bu özel günde en önemli ya da unutulmaz olan şey olmadığını bileceklerdir.

Bir annenin çocuklarına olan sevgisi, herhangi bir sıkıntıdan daha güçlüdür. Bir zamanlar imkansız olduğunu düşündüğümüz şeyleri başarmak için bizi zorlayan itici güçtür. Var olduğunu asla bilmediğimiz bir güç ve cesarettir.

Yolumuzdaki tüm engellerin üstesinden gelmemizi sağlar. Bu sevgi, acıyı unutmamıza ve korkularımızı ve şüpheleri bir kenara bırakmamıza yardımcı olur. Çocuklarımız bizi gerçekten güçlü varlıklara dönüştüren birer zayıflık haline gelir. Bizi enerji ile doldururlar ve imkansızı başarmamıza yardım ederler.

Bu ve bildiğimiz pek çok şey ile birlikte, bunun annelerimize bizi doğurdukları için bir kez daha teşekkür etmek için bir fırsat olduğunu hatırlamak önemlidir.

Sevgi savaşçıları, hayatın zanaatkarları, rüyaların koruyucuları. Onlar sayesinde bu dünyaya geldik ve onlardan dolayı olduğumuz kişiyiz.

Burada kutladığımız şey sadece biyolojik değil, aynı zamanda sosyal de. Bir bebek doğal yolla ya da sezaryen ile doğsa ne fark eder? Ne de olsa, ikisinde de aynı sevgi var: Sınır tanımayan bir sevgi – tamamen çaba, fedakârlık ve özveri.