Size Kendinizi Anne Gibi Hissettiren Nedir?
Eğer annelikle ilgili tecrübelerimize bir bakacak olursak, pek çoğumuz ilk kez anne gibi hissettiğimiz ana nokta atışı yapabiliriz. Bu net an, her kadın için farklı ve eşsizdir ancak her zaman özeldir.
Belki sizin için bu, gebelik testinin pozitif çıktığını gördüğünüz ilk andır. Veya bebeğinizin karnınızdaki ilk tekmesini hissettiğiniz ya da bebeğinizi ilk kollarınıza aldığınız an…
Size kendinizi anne gibi hissettiren nedir?
Bugün, kendi deneyimlerimi paylaşmak istiyorum. Kendimi anne gibi hissettiğim zamanlar hakkında konuşmak istiyorum.Taşıdığım inanılmaz sorumluğu ve ayrıcalığı ansızın hatırladığım zamanlar… Bu his size ne zaman gelirse gelsin, aşağıdaki noktaları okuduktan sonra bunlardan kendinize bir pay çıkarabilirsiniz.
Çocuğumun içimde büyüdüğünü fark ettiğimde
Büyüyen karnıma her baktığımda, vücudumdaki mucize hakkında düşünürüm. Bebeğimin ilk başta çırpınışlarla başlayan ancak zamanla beni uyandıracak kadar güçlenen tekmelerini hissettiğimde de…
Veya, bebeğimle ilk kez yüz yüze geldiğimde ve onu kollarıma aldığımda… İşte tam o an birinin annesi olduğumu anladım. Ona dokunduğumda ve onun küçük ancak güçlü çığlıklarını duyduğumda…
Emzirirken kendimi anne gibi hissediyorum
Kendimi ilk kez ne zaman anne gibi hissettim? Bebeğimi ilk kez emzirdiğimde, kendimi beceriksiz hissetmiş ve kendimden şüphe duymuştum. Bebeğim bana ihtiyaç duyduğu için çok az uyuyabildiğim uzun gecelerde de anneliğim ön plandaydı. Zor zamanlardı ancak o anları dünyadaki hiçbir şeye değişmem.
Kalbim kırıldığında
Kalbim her binlerce parçaya ayrıldığında da kendimi anne gibi hissediyorum. Parçalanıp parçalanıp yeniden bir araya geldiğinde… Neden mi? Çünkü kendi korkularım ve endişelerim çocuğuma duyduğum yoğun sevgi ile bir araya geliyor.
Ağlaya ağlaya uyuyakaldığım gecelerde de şüphesiz kendimi anne gibi hissediyorum. Kendinden şüphe ederek ezik bir hale gelmek ne zalim bir his! Sürekli doğru mu yapıyorum diye veya bir şekilde çocuğuma zarar veriyor muyum acaba diye düşünmek.. Hatta, çocuğumun bir gün dünyayla bensiz bir şekilde karşı karşıya kalacağından endişelenmek…
Çocuğum bana ihtiyaç duyduğunda anne gibi hissediyorum
Çocuğum saçını taramak, bağcıklarını bağlamak veya bezini değiştirmek için bana ihtiyaç duyduğunda, kendimi anne gibi hissediyorum. Yatağında yanına uzanmamı istediğinde veya gecenin bir yarısı onu tuvalete götürmemi istediğinde de…
Ve tabii ki çocuğumun ateşini ölçtüğümde ve kusmuğunu temizlediğimde…
Yemek hazırladığımda, iskambil oynarken veya bir maceraya atılırken… Çocuğum bir şey yapmamı istediği için yanıma geldiğinde veya sadece yemekte ne var diye sorduğunda. Minik yüzüne baktığımda ve gülümsemesini gördüğümde, işte o zaman doğru yolda olduğumu anlıyorum.
Planlarımı iptal etmek zorunda olduğumda
Anne olmak, her zaman düşündüğüm gibi gitmedi. Örneğin, hamileyken pek çok daveti geri çevirmek zorunda kalmıştım.
Benzer şekilde, oğlum ateşlendiği için son anda iptal ettiğim bir sürü plan oldu. Peki ya çocuğumun rutinlerini öncelikli hale getirdiğim için insanlar tarafından yargılandığım zamanlar…Evet, özellikle bu zamanlarda kendimi anne gibi hissediyorum.
Çocuğumun koşulsuz sevgisini hissettiğimde
Çocuğum bana sarıldığında veya beni öpücüklere boğduğunda, çocuğumun koşulsuz sevgisini hissediyorum. Çocuğumun gözyaşlarını dindiren veya onu sakinleştiren tek kişi olduğumda da bu eşsiz duyguya kapılıyorum. Çocuğum yetersizliklerimi bağışlayıp bana en iyi anne olduğumu söylediğinde de…
Anne olmak ve anne gibi hissetmek
Anne olmak kuşkusuz en iyi versiyonumu ortaya çıkardı. Çocuğum açık yüreklilikle sevmeyi ve insanlardaki iyi yönleri görmeyi bana öğretti. En karmaşık günlerde, yani çoğu zaman mutlu olmayı çocuğumla öğrendim.
Dahası, anne olmak bana affetmeyi, sıkı çalışmayı, tutkulu, arkadaş canlısı, sabırlı ve her şeyden önemlisi alçak gönüllü olmayı öğretti.
Başka bir canlının bakımını üstlenmek, bana bencil olmamanın tam anlamıyla ne demek olduğunu öğretti. Partnerimle bir aile oluşturmak ve çocuğumuza birlikte bakmak bana sevginin gerçek anlamını gösterdi. Artık, sevginin her şeyden öte olduğunu biliyorum.
Bu yüzden eğer bana “İlk ne zaman kendini anne gibi hissettin?” diye soracak olursanız, “Binlerce kez” diyebilirim. Minicik detaylardan büyük olaylara kadar, pek çok an var. Ancak bu anların bazılarından bahsetmek gerekirse:
- Çocuğum doğduğunda ve hayatın mucizesine ilk kez tanık olduğumda.
- Çocuğum bana ilk kez “anne” diye seslendiği gün.
- Sadece annelerin yapabileceği şeyleri deneyimlediğimde; yorgunluğun yanı sıra güç, duygularla karışık hayal kırıklığı ve güvenle birbirine karışan korku.
Hislerin bir arada bulunması her gün olan bir şey değildir. Bazı günler çok sakin geçerken, bazı günler anne olduğum hissi çok daha baskın olabiliyor.
Bende anne yüreği var ve onu korumak için her zaman çocuğuma her şeyi vermeye hazır olacağım. Ona her zaman sevgimi vereceğim.
Peki ya siz? Siz ilk ne zaman kendinizi anne gibi hissetmiştiniz?
