Duygusal Yoksunluk Belirtileri Konusunda Dikkatli Olmalısınız

Duygusal yoksunluk, üstesinden gelmesi oldukça zor olan bir duygudur. Çünkü her anne ve baba kendi çocuklarının aslında bu sorunu yaşadığını kabul etmek istemeyecektir. Benzer şekilde eğer bir çocuğa yeterli derecede sevgi verilmiyor ve ona gereken ilgi gösterilmiyorsa, bu sorunla ilgili çocuğun vereceği belirtileri de kimsenin fark etmemesi olası bir durum olacaktır.

Diğer taraftan eğer bir çocuk sevgi konusunda bir takım eksiklikler yaşıyorsa, bu durum anne ve babasının bunun farkında olmamasından  kaynaklanıyor olabilir. Ancak yine de çocuklara sevgi gösterilmesi ile ilgili bir dereceye kadar bilgi eksikliği olduğu bir gerçektir. Bu yüzden çocuk yetiştirme kavramı genel olarak sadece çocuğun beslenme ve temel ihtiyaçlarını karşılama konularına odaklı olarak algılanmaktadır.

Böyle bir durum, aslında ciddi anlamda endişe verici bir problemle karşı karşıya bulunulduğuna işaret etmektedir. Çünkü çocuğun gelecekteki davranışları için belirleyici olacak duygusal faktör üzerinde önemli bir etkisi bulunmaktadır. Yani hayatının ilk yıllarında sevgi, ilgi ve anlayış eksikliği yaşayan bir çocuk potansiyel olarak duygusal dengesizlikler yaşayacak bir yetişkin anlamına gelmektedir. Bu problem ise kolaylıkla üstesinden gelinebilecek bir durum değildir.

Duygusal Yoksunluğun Temel Belirtileri

Duygusal yoksunluğun farkına varılması için birçok işaret bulunmaktadır. Aslında bu durum sadece anne ya da babanın çocuğa gerekli sevgiyi vermemesi ile ilgili bir durum değildir. Belki de bu sevgiyi vermek isteseler de buna imkanları bulunmayabilir. Anne ve baba belki çok yoğun olduklarından ebeveynlik görevlerini yerine getirme konusunda eksiklikler yaşıyor olabilirler. Belki de kendileri de benzer bir biçimde yetiştirildiklerinden dolayı çocuklarının sevgi ile büyütülmesinin gerekli olduğuna inanmıyor olabilirler.

Çoğu kez sevgi eksikliği ile büyümüş olan anne ve babalar tarafından kurulan ailelerde davranışsal problemler ve bazı duygusal dengesizlikler görülmektedir. Bu bağlamda, çocuğu ihmal etme ve ona karşı potansiyel kötü davranışlar sergileme her gün yaşanan rutinler arasında bulunmaktadır.

Diğer bir açıdan bakıldığında ise, bu tür anne ve babaların aslında çocuklarını seven kişiler olmaları, ancak bu sevgiyi onlarla paylaşmak için yeterince zamanları bulunmaması da olası bir durumdur. Bu tip anne ve babalar çocuklarına duydukları sevgiyi onlara oyuncaklar alarak ve eğlenebilecekleri alanlar yaratarak gösterme çabası içerisindedirler.

Sonuçta, sevgi ihtiyacı farklı sosyal çevrimlerde ve değişik aile yapılarında aynı şekilde ortaya çıkabilir ancak sonuç her zaman aynıdır: Kendilerini terk edilmiş ve korumasız hisseden çocuklar ve bizim bildiğimizden çok farklı şekilde ortaya çıkan bir tür kötü davranış.

Bu sorunu yaşayan çocuk genelde çok hassas olur. Bu hassasiyet, çocuğun sürekli olarak bir sevgi arayışı içerisinde olmasından kaynaklanmaktadır. En küçük bir jestin bile çocuk tarafından algılanması, hiç konuşulmadığı ya da dokunulmadığı halde kendisine saldırıda bulunulduğunu hissetmesi olası durumlar arasında bulunmaktadır.

Bazı ailelerde, çocuk bakımı ve ilgisinin sadece onları beslemek ve ihtiyaçlarını karşılamak algısı etrafından şekillendiği yaygın olarak görülmektedir. Bu nedenle, bu tür ailelerdeki anne ve babalar çocuklarına sevgi sunma konusuna yeterince özen göstermezler. Ancak tüm bunların yanında hiçbir anne çocuğunu sevmesi için zorlanamaz. Çünkü bu duygu anne ile çocuk arasındadır ve onlar istedikleri zaman birbirlerine olan sevgilerini nasıl ifade edeceklerini bilirler.

Bu nedenle, konuyla hiç ilgilenmeyen ya da duygusal yetenekleri sınırlı olan bir anne bile, çocuğunun gösterdiği sevgi eksikliği belirtileri ile yakından ilgilenmelidir. Bu bağlamda, ona yardım etmek anne için bir zorunluluk olduğundan dolayı, ihtiyaç duyduğu ilgiyi ona göstermek için gerekli zamanı ayırması uygun bir davranış biçimi olacaktır.

Duygusal Yoksunluğun Belirtileri Nelerdir?

Duygusal yoksunluk içerisinde bulunan bir çocuğun en yoğun bir şekilde hissettiği duygular korku ve terk edilmişlik duygularıdır. Çünkü çocuk, etrafında olan bitenin farkında değildir. Sadece sevilmediği hissine kapılır ve belirli bir reddedilme algısı içerisindedir. Bu nedenle, tek dayanak noktası anne ve babası olan bir çocuk, eğer dikkat edilmezse dünyada tek başına kaldığını düşünecektir.

Her ne kadar bu problemle karşı karşıya kalan her çocuk farklı reaksiyonlar sergilese de, dünyanın her yerinde genelde görülen belirtiler korku ve güvensizlik üzerinde yoğunlaşmaktadır. Durum ne olursa olsun, aşağıda sıralanan işaretlere dikkat etmek uygun olacaktır.

• Yalnız bırakılma korkusu ve terk edilme ile ilgili diğer korkular
• İlgi eksikliğinden kaynaklanan sorunlar
• Kaygı
• Dil gelişiminde ortaya çıkan bozukluklar
• Sosyal ilişkilerde yetenek noksanlığı
• Çok ciddi derecede davranış değişiklikleri
• Duygularını doğru bir biçimde ifade edememe
• Kontrol edilemeyen saldırgan tutumlar
• Duygusal hassasiyet
• Neredeyse her zaman görülen kendine güven eksikliği
• Güvensizlik, utangaçlık ve düşük seviyelerdeki öz güven

Çocuğumuzun içinde bulunduğu soruna bizim neden olduğumuzu anlamadan, onun utangaçlığını ya da saldırgan tutumunu yargılayıp sorunun gerçek kaynağını görmeye çalışmadığımız durumların var olabileceğini düşünmek çok önemli bir detaydır. Bir çocuk beslenme ve diğer ihtiyaçlarına ek olarak, sağlıklı bir biçimde büyüyebilmesi için sevgiye de ihtiyaç duyar. Çocuğu kucaklamak, onu öpmek, ona sevgi dolu sözcükler söylemenin fazlası ile faydası dokunacak şeyler olduğunu bilmek gerekir.