"Yeterince İyi Anne" – Winnicott'a Göre

Bebeğin duygusal gelişiminde annenin rolü çok önemlidir. Ancak, herhangi bir annenin mükemmel olmasını beklemek gerçekçi değildir ve gerekli de değildir.

Donald Winnicott, anne-çocuk bağını anlamaya önemli katkılarda bulunan bir çocuk doktoru ve psikanalistti. Bir annenin performansının bebeğin sonradan ortaya çıkan duygusal gelişimini etkilediğini varsayar. Bu nedenle, bir bebeğin yeterince olgunlaşması için gereken asgari şartları açıklamak için “yeterince iyi anne” kavramını oluşturdu.

Bebeğin güvenliği bu ilk hayati aşamalara bağlı olacaktır. Annenin bir çocuğun ihtiyaçlarını karşılayıp karşılayamadığı, farklı özelliklere ve patolojilere yol açabilir. Bununla birlikte, Winnicott’un teorisi hakkında en güçlü ve dikkat çekici olan şey, hiçbir annenin mükemmel olması gerekmemesi veya beklenmemesidir. Bakalım neden.

Bir annenin işlevleri

Bir bebeğin hayatının ilk aşamaları, bebeğin kendisini annesinden ayırt edememesiyle nitelendirilmiştir. Duygusal bağ son derece yakındır ve çocuk tamamen annenin sorumluluğuna bağlıdır. Bebek için, onlarla anneleri arasında bir ayrım yoktur. Sonuç olarak annenin davranışları, çocuğun ihtiyaçlarını tespit etmeye ve tatmin etmeye odaklanmalıdır.

Çocuğun doğru şekilde gelişmesi için annenin fiziksel destek rolünü yerine getirmesi gerekir. Örneğin bir bebeği beslemeniz, temizlemeniz, giydirmeniz ve korumanız gerekir. Ayrıca onlara sık sık fiziksel şefkat göstermeniz gerekir. Bunların hepsi bebeğinize sevginizi beden diliyle göstermenin yolları. Onların ihtiyaçlarını belirleyerek, bu ihtiyaçları karşılayarak ve onların yanında olarak, herhangi bir sıkıntıyı, endişeyi önlemeye yardımcı olabilirsiniz.

Bununla birlikte, annenin duygusal destek sağlaması da önemlidir. Örneğin, açık olmaları ve çocuğun tüm duygusal ihtiyaçlarını kabul etmeleri, onları kabul etmeleri ve uygun şekilde davranmaları gerekir.

Anne, çocuğun olumlu duyguları, gülümsemesi ve şen olmasıyla başa çıkmalıdır. Bununla birlikte, ağlama, endişe ve düşünmeden hareket etmesi gibi olumsuz duyguların üstesinden gelmek için de istekli ve hazır olmaları gerekir.

Annenin verdiği destek sayesinde çocuk kendini iyi hissedecek, sevecek ve anlayacaktır. Nihayetinde kendilerini güvende hissetmeyi öğreneceklerdir. Bu süreç düzgün bir şekilde gerçekleşmişse, bebek anneden kademeli olarak ayrılmaya geçişle karşı karşıya kalacaktır. Bu, bebeğin kendisini anneden bağımsız, farklı bir varlık olarak yol almasına yardımcı olacaktır.

Tüm bu anne davranışları, hamilelik sırasında başlayan bir “annelik içgüdüsü” duygusuyla motive edilir. Kadınların çocuklarını desteklemesine, ihtiyaçlarını karşılamalarına ve fark etmelerine imkan veren özel bir hassasiyettir.

Yeterince iyi anne

Ancak, bir annenin her zaman mükemmel olmasını beklemek gerçekçi değildir. Bebeğinizin her ağlamasını, hareketini ve rahatsızlığını hemen anlayamayacak ve her sorunu anında çözemeyeceksiniz. Her zaman doğru zihin çerçevesinde olacağınız veya ideal şekilde yanıt verecek sabrınız olacağı beklentisini iddia edemeyiz.

Bu gerçekçi değil ve gerekli de değil. Gerçekte, bir çocuk bir dereceye kadar hayal kırıklığına tahammül edebilir. Büyüdükçe bu eşik de yükselir. Örneğin, bir annenin geçici olarak yokluğu, bazı anlarda tükenmesi veya çocuğunun neye ihtiyacı olduğunu anlayamaması bazen çocuğa duygusal olarak zarar vermez.

Bir annenin mükemmel olması şart değil, sadece yeterince iyi bir anne olması yeterli. Örneğin, bir anne çocuğun yanında bulunmalı, ihtiyaçlarını karşılamalı, üzüldüklerinde ona yardım etmeli ve sevgi göstermelidir. Ancak insan olarak zaman zaman başarısız olurlar ve bu gayet doğaldır.

Öte yandan, anne sürekli olarak çocuğa bakmakta ve onu tutmakta başarısız olduğunda bebek için zararlı sonuçlar olabilir. Genel olarak, eğer anne fiziksel veya duygusal olarak uygun değilse, çocuk, tutumunda güven geliştirmelerini zorlaştıran öngörülemeyen değişiklikler gösterebilir.

Bu gerçekleşse bile, anne hatalarını görebilir ve düzeltebilirse, hasarı onarmak ve daha iyi bir bağ kurmak için sevgi ve özen gösterdiği için sorunu çözebilir.

Mükemmel olmanıza gerek yok

Kısacası, eğer bir anneyseniz ve mükemmel olmak için baskı hissediyorsanız, endişelenmeyin! Hatalar yapabilir, zaman zaman bitkin hissedebilir ve sabrınızı kaybedebilirsiniz. Bu gayet doğal ve  unutma, yeterince iyisin.