Ergenlik Çağı İle İlgili Dört Yanlış Düşünce

Anne ve babalar olarak ergenlik çağındaki çocuklarımızın davranışları bizleri onların düşünceleri ve hisleri konusunda yanlış yönlendirebilir. Ancak bu davranış biçimlerinin çocukların gelişiminin bir parçası olduğunu unutmamak gerekir.

Bazı zamanlarda anne ve babalar ergenlik çağlarındaki çocuklarının davranışlarını nasıl yorumlamaları gerektiğini bilemezler. Bu son derece normal bir durumdur. Çünkü bu yaşlardaki çocuklarda o zamana dek görülmeyen pek çok farklı davranışla karşı karşıya kalma olasılığımız yüksektir. İşte bu davranışlar anne ve babalar olarak bizlerin gençler hakkında yanlış düşüncelere kapılmamıza neden olabilir.

Çocuklarımızın belirli davranışlarıyla karşılaştığımızda bunları aceleyle değerlendirmemeliyiz. Çünkü böyle yaparsak “değerlendirme önyargısı” adı verilen tuzağa düşebilir ve tamamen kendi ihtiyaçlarımız ve beklentilerimiz doğrultusunda yanlış bir algı içine girebiliriz.

Ergenlik Çağındaki Gençler Hakkında Yanlış Düşünceler

Ergenlik çağındaki çocuklarımızın gösterdikleri yeni davranış biçimleri bizleri bu dönemle ilgili yanlış düşüncelere yöneltebilir. Şimdi bunlardan bazılarına birlikte göz atalım.

Çocuklarımızın Davranışları Birer Anne ve Baba Olarak Bizlerin Rolünü Belirler

Anne ve babalar çocuklarının ailesiyle birlikte olmaktansa arkadaşları ile vakit geçirmeyi tercih ettiklerini, onlar için kendi fikirlerinin artık bir değeri olmadığını, artık onların hayatında bir değerleri kalmadığını ya da bu şekilde davranmalarının sebebinin ebevenylik görevlerini yerine getirme konusunda başarısız olduklarının bir göstergesi olduğunu düşünebilirler. Ancak bunların hiçbirinin gerçekle uzaktan yakından bir ilgisi yoktur.

Eğer varsa bu tür düşünceleri hemen zihnimizden uzaklaştırmalıyız. Çünkü çocuklarımızın davranış biçimleri anne ve babalar olarak bizlerden kaynaklanmaz. Özellikle ergenlik döneminde çocukların kendi yaş grupları tarafından kabul edilme ihtiyacı duyduklarını aklımızdan çıkarmamalıyız. Bu nedenle çocukların arkadaşları ile birlikte olmak ve onlarla sürekli bir biçimde iletişim içinde olma ihtiyacı duymaları son derece doğal bir durumdur.

Bu dönemde “farklılaştırma süreci” adı verilen bir durumla karşı karşıya kalırız. Bu bağlamda, ergenlik çağındaki çocuklar sevgilerini aileleri dışında başka bir gruba yönlendirirler. Bu sayede kendi yaşındaki bu insanlarla normal bir biçimde bağlar oluştururlar. Böylece kendi kişiliklerini ve kimliklerini oluşturmak için önemli bir adım atmış olurlar.

Böyle olsa bile bu durum çocuğumuzun ailesi ile olmak istemediği anlamına gelmez. Aslında bu tür davranışlar çocukların aileden bağımsız hareket etme ihtiyacının bir göstergesi olarak kabul edilmelidir. Bu dönemde konulan mesafeler, her ne kadar anne ve babalar için zor olsa da çocukların gelişimi açısından normal ve gereklidir.

Çocukların Daha Az Sevgi Göstermeleri Bize Karşı Daha Az Sevgi Besledikleri Anlamına Gelir

Ergenlik çağına gelmiş çocuğumuzun bize karşı eskisi kadar çok sevgiyle yaklaşmaması, bizi daha az sevdiği anlamına gelmez. Çünkü gelişim sürecinin bu aşamasında çocukların bu şekilde davranmaları normaldir. Çünkü çocuklar anne ve babalarından duygusal anlamda bağımsız hareket etme çabası içindedirler.

O nedenle çocuğun eskiden bize karşı çok sevgi dolu yaklaşırken şimdi artık öyle olmadığı düşüncesini aklımızdan hemen çıkarmalıyız. Artık bizi eskisi kadar sevmediği ya da eskisi gibi sarılıp öpmediği, bizi istemediği, bizden utandığı, bize karşı sevgisini yitirdiği gibi düşüncelerden bir an önce sıyrılmamız gerekir.

Ergenlik Çağındaki Çocuklar Kurallara Saygı Gösterme ve Uyma Konusunda Yetersizdir, Bu Yüzden Büyüklere Karşı Gelirler

Ergenlik çağlarındaki çocuklar yetişkinlerle olan ilişkilerinde bir tür simetri ya da eşitlik arayışı içindedirler. Anne ve babaları ya da diğer yetişkinlerle aralarında otorite tartışması yaşandığında, genellikle ortaya çıkan sorunları kabullenmez ve bu duruma karşı şüpheyle yaklaşırlar. Çünkü kendilerinin de kuralların ve sınırların bir parçası olduklarını ispatlamaya çalışırlar.

Elbette bunu çocukların anne ve babalarına yönelik bir meydan okuma olarak algılamamak gerekir. Daha çok kendi fikirlerini duyurma ve onlara doğru gelmeyen bir şeyle ya da durumla karşılaştıklarında buna itiraz etme arayışında olduklarının bilincinde olmak doğru olacaktır. Böyle bir problemle karşı karşıya kalan anne ve babaların da hayal kırıklığı yaşamaları son derece doğaldır. Ancak bu durum çocuklarımız için mantıklı ve uygun sınırlar çizme konusunda bizleri engelleyici bir rol oynamamalıdır.

Anne ve babalar çocukları için birer otorite olmalarının yanında aynı zamanda bir güvenlik kaynağıdırlar. Bu nedenle, çocuklarımızın isteklerimizi reddetmeleri ya da bize karşı gelmeleri halinde sorunun bizden kaynaklandığını düşünmemeliyiz. Bunun yerine onlara mümkün olduğunca özgürlük tanıyacak stratejiler geliştirmeliyiz.

Gençler Kendi Başlarına Ayakta Durmaya Hazır Değildirler

Anne ve babalar olarak bizlerin çocuklarımızla ilgili çeşitli endişeler taşıyor olmamız oldukça doğal bir durumdur. Çünkü hiçbir anne ya da baba çocuğuna kötü bir şey olmasını istemez. Ancak en çok endişe duyduğumuz zamanların da çocuklarımızın ergenlik çağlarında olduğunun altını çizmek gerekir. Çünkü bu dönemde çocuklar her zamankinden daha çok dışarı çıkmayı ve yeni tecrübeler edinmeyi isterler. Bu nedenle de farklı tehlikeler ve risklerle karşı karşıya kalırlar.

Öyle de olsa anne ve babaların çocuklarına güvenmeleri gerekir. Eğer onlara doğru değerleri öğrettiysek, yüzleştikleri yeni durumlarda zaten doğru kararları vermeyi başaracaklardır. Her şeyden önce onlarla karşılaşabilecekleri tehlikeler konusunda konuşmalı ve kendilerini riske atmamaları için neler yapmaları gerektiği konusunda bilgi vermeliyiz.

Ergenlik Çağı İle İlgili Yanlış Düşünceler Hakkında…

Yukarıda da gördüğümüz gibi ergenlik çağı ile ilgili bu tür düşünceler ve inanışların yanlış olduğunu bilmek ve bunların farkında olmak önemlidir. Bu sayede anne ve babalar olarak böyle zor durumlarla daha etkin bir şekilde baş edebiliriz. Özellikle bu dönemde ergenlik çağındaki çocukların anlayış ve saygı beklediklerini bilmemiz gerekir. Bu gerçeğin farkında olursak onlarla iletişim kurmamız da çok daha kolay olacaktır.

Unutmayalım ki, bu çağdaki çocuklarda kişilik gelişimi ve kimlik arayışı en üst düzeylere çıkmış durumdadır. Bu nedenle anne ve babalar olarak, kimi zaman ne yapmaları gerektiği konusunda fikri olmayan bu yaşlardaki çocuklarımızın bu tür duygularını doğru bir biçimde yönetmelerine yardımcı olmalıyız.