Koruyucu Ebeveynlik Nedir?
Koruyucu ebeveynlik, her ne sebeple olursa olsun çocukların aileleri ile birlikte kalamadıkları zaman alınan koruyucu bir önlemdir. Koruyucu bir ailenin geçici veya nihai olarak evlat edinmesinden oluşur.
Kalıcı veya tam evlat edinmenin aksine, koruyucu ailede çocuklar biyolojik aileleriyle bağlantı kurabilirler. Amaç, gelişimleri için ideal koşullar altında, ancak biyolojik ailelerinden tamamen ayırmadan çocuklara yedek bir çekirdek aile sağlamaktır.
Koruyucu ebeveynlik sorumlulukları nelerdir?
Koruyucu ebeveynlerin görevi, çocuk yetiştirmenin sorumluluklarını yerine getirmektir. Bu, çocukların akademik çalışmalarını desteklemeyi, değerleri öğretmeyi ve bu durumlarda en önemlisi duygusal desteği içerir.
Yasaklanan durumlar veya koruyucu ebeveynlik öncesi teşvik edici bir durum olmadığı sürece, koruyucu aile de koruyucu çocuklar ve biyolojik aileleri arasında temasa izin vermelidir.
Ayrıca devlet, koruyucu aileye ekonomik yardım sağlamaktan sorumludur. Amaç, koruyucu ailedeki çocukların sağlıklı gelişim için gerekli tüm kaynaklara sahip olmasını sağlamaktır. Buna yiyecek, giyecek ve okul malzemeleri de dahildir.
Koruyucu bakım çeşitleri
Koruyucu bakım çeşitli durumlara işaret edebilir. Örneğin, koruyucu ebeveynler geniş aile üyeleri olabilir. Yani, ebeveyn olmayan biyolojik akrabalar. Ya da koruyucu anne babalar tamamen ayrı bir aileden de olabilir. Bu son durumda çekirdek aile dışındaki insanlara giderler.
Öte yandan, müdahale türüne, amacına ve süresine göre koruyucu bakım aşağıdaki modellere ayrılmıştır:
- Geçici: Bu sınırlı bir süre içindir. Çocuk biyolojik ebeveynlerinden ayrılmasına neden olan durum çözülene kadar koruyucu ailenin yanında kalır.
- Nihai: Bu durumlarda, çocuğu ailesine geri döndürmek ne kısa ne de uzun vadede mümkün değildir.
- Ön evlat edinme: koşullar bir çocuğun evlat edinilmeye hazır olduğunu belirlediğinde, hakim evlat edinme dilekçesini incelerken ya da önceden bir deneme süresi olarak evlat edinme öncesi koruyucu ebeveynlik oluşabilir.
Benzer şekilde, koruyucu ebeveynlik idari olarak resmileştirilebilir, yani biyolojik ebeveynler ve devlet kurumu koşullar üzerinde anlaşırlar. Veya adli olabilir, yani bir hakimin bu adımı atmaya karar vermesi anlamına gelir.
“Amaç, gelişimleri için ideal koşullar altında, ancak onları biyolojik ailelerinden tamamen ayırmadan çocuklara yedek bir çekirdek aile sağlamaktır. “
Çocuklar ne zaman koruyucu ebeveynlere gider?
Çoğu durumda, koruyucu ebeveynlik bir evlat edinme süreci değildir. Daha çok, durum evlerine dönebilecek kadar istikrarlı olana kadar çocukların desteklendiği bir geçiş aşamasına benzer.
Bu tür koruyucu ebeveynliğin gerekli olabileceği bazı durumlar aşağıdakileri içerir:
- Çocuk için evsizlik veya risk söz konusuysa.
- Ebeveynler sakatlık, ciddi hastalık veya bağımlılık nedeniyle çocuğa bakamıyorsa.
- Çocukların yetiştirilme tarzına dair, özellikle sevgi eksikliği, destek ve gelişim için uygun koşullar sağlanması ile ilgili kusurlar varsa.
- Ebeveynlerin terk etmesi veya çocuğun ebeveynlerinin veya velilerinin ölümü.
Bu sevgi dolu iyilik eylemine girişenler yalnız değildir. Ebeveynleri teşvik etmek için destek sağlayan ve yardım eden birçok koruyucu bakım derneği vardır. Bunlar, insanların üstlendikleri bu önemli görevde birilerinin onlara destek olduklarını hissetmelerine yardımcı olabilir.
Bu destek sadece halktan değil, aynı durumdan geçen veya aynı durumda olan insanlardan da gelmektedir. Yaptıkları iyilik ve taşıdıkları sevgi onlara verebileceğimiz tüm desteği hak ediyor.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
- Rosenfeld, A. A., Pilowsky, D. J., Fine, P., Thorpe, M., Fein, E., Simms, M. D., … & Nickman, S. (1997). Foster care: An update. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 36(4), 448-457. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0890856709625144
- Simms, M. D., Dubowitz, H., & Szilagyi, M. A. (2000). Health care needs of children in the foster care system. Pediatrics, 106(Supplement 3), 909-918. https://pediatrics.aappublications.org/content/106/Supplement_3/909.short
- Blome, W. W. (1997). What happens to foster kids: Educational experiences of a random sample of foster care youth and a matched group of non-foster care youth. Child and Adolescent Social Work Journal, 14(1), 41-53. https://link.springer.com/article/10.1023/A:1024592813809
- Del Valle, J. F., Bravo, A., & López, M. (2009). El acogimiento familiar en España: implantación y retos actuales. Papeles del psicólogo, 30(1), 33-41. https://www.redalyc.org/pdf/778/77811388005.pdf
- Palacios, J. (2011). Valoración de idoneidad para el acogimiento familiar.
- López, M. L., Delgado, P., Carvalho, J., & Del Valle, J. F. (2014). Características y desarrollo del acogimiento familiar en dos países con fuerte tradición de acogimiento residencial: España y Portugal. Universitas psychologica, 13(3). https://revistas.javeriana.edu.co/index.php/revPsycho/article/view/4190