Bazen gizlice ağlarım ama yavrum için yüzüm hep güler
En son ne kadar zaman önce gizlice ağladın? Belki de üstünden çok zaman geçmedi, belki de bugün ağladın. Bunu kendinize karşı bir zayıflık işareti olarak görmeyi ya da özgüvensizlik olarak algılamayı bırakın. Buna hiçbir anlam yüklemeden bakmalısınız: bu ihtiyaç duyulan bir rahatlama anıdır.
Ağlamak kötü bir şey değildir. Aslında hamilelik sırasında, lohusalık döneminde ve çocuklarımız üç yaşına gelinceye kadar çoğu durumda bu normaldir. Genellikle herhangi bir klinik soruna işaret etmez. Gerginliği üzerimizden atmak için zaman zaman ağlamak rahatlatıcı hatta iyileştirici bir şeydir.
Şunu da eklememiz gerekir; çocuk yetiştirme görevi başka hiç kimsenin bize öğretmediği bir dayanıklılık testidir. Hayatımız boyunca birçok kişisel ve mesleki beceri edinmişizdir. Ancak ilk çocuğun gelişiyle, daha önce yaşamadığımız korkuları yaşarız.
Çocuğumuzla geçirdiğimiz her gün bizim için bir sınavdır. Kitapların her şeyi açıklamadığını düşünmemiz gerekir, arkadaşlarımız ya da kardeşlerimiz bize tecrübeleriyle yardım ederler. Ancak her çocuk farklıdır ve her aile, her birey kendi özel tecrübesini yaşar.
Çocuk yetiştirirken kuşkusuz ekonomik şartları, kariyer tarafını, ikamet ettiğimiz yerdeki ortam koşullarını, eşimizle olan mutluluğumuzu düşünmemiz gerekir. Unutmadan özgüvenimiz ve kişisel gelişimiz de bu gruba dahildir. Tüm parçaların birbirine puzzle gibi, her şeyin mükemmel olması gerektiği yere, mükemmel bir şekilde uyması demektir.
Böyle bir şey de insanı strese sokuyor.
Gizlice ağlamamızın sebepleri
Tüm sebebi: ”Hormonlar”. Ağlamaya ihtiyaç duymamızın sebebi anne olduktan sonra tüm annelerde olduğu gibi yaşadığımız hormonal değişikliktir.
Yani, bir noktada hormonların kontrolü ele geçirdiği bir gerçektir. Ancak, biz, kadınlar ”yürüyen hormonlar” değiliz. Olduğumuz ve hissettiğimiz her şeyi onlar belirlemez. Hatta ve hatta, çocuk sahibi olamayan ebeveynler olsak bile bazen bu duygusal kargaşayı hissederiz.
Şimdi neden böyle hissettiğimizi birlikte görelim:
Biriken yorgunluk
Gözyaşlarının herhangi bir faydası varsa, o da kendimize biraz ilgi göstermemiz gerektiğini bize anlatmasıdır. Gözyaşlarımız duygularımızı dışarı vurmayı ve sonra net bir şekilde düşünmemizi sağlar.
- Bazen, biraz uyumak, oğlumuzun yaptığı ya da yapmadığı şeylerin peşinde koşturmak, bizi sürekli tetikte olan yorgun düşmüş bir anne durumuna sokar.
- Kendimizi bu durumda gördüğümüzde, birkaç saat dinleneceğimiz görevler edinmeliyiz.
Küçük bir öğle uykusu almak ya da eşiniz çocukla ilgilenirken rahatlatıcı bir banyo yapmak sizi kötü anne yapmaz.
Bebeğimin neden ağladığını bilmiyorum
İster inanın ister inanmayın, bir bebeğin ağlaması sadece bizi uyarmaz ve annelik içgüdülerimizi anında harekete geçirir. Ayrıca, neden ağladığını veya neye ihtiyacı olduğunu bilmememiz bizi çok önemli bir duygusal kaosa sürükler.
- Bu sorular yeni anneler arasında çok yaygındır. Aynı zamanda, beklenmedik bir anda başka bir gizli “ağlama” ile sonuçlanabilecek bir stres kaynağı yaratabilir.
- Bu konuları çocuk doktorunuza sormaktan çekinmeyin. Bebekler çok temel şeyler için ağlarlar: açlık, korku, rahatlama ve yakınlık ihtiyacı, rahatlamayı beklerler çünkü bezlerinin değiştirilmesi gerekiyordur.
Kendimi fiziksel olarak kötü görüyorum
Annelik vücudumuzda bazı değişikliğe neden olur. Kilo alırız ve eski kıyafetlerimize sığacak kiloyu yakalayamayız. Vücudumuzun su tutması, şişkin karnımız, göğüslerimiz, çatlaklarımız, varisli damarlarımız, ay parçası yüzümüz … Ayna karşısında kendimizi az beğenmeye karşı koyamıyoruz.
Kendimize bize hiçbir şeyin olmayacağını söylüyoruz. Anne olmamız başımıza gelen en iyi şeydir. Bununla birlikte, cesaretimizin kırılmasına sebep olan bazı durumlar vardır. Çünkü iyi bir diyet yapacak ya da spor yapacak vakti neredeyse zor buluruz.
Yapacak çok şey var ve benim hiçbirine zamanım yok!
Bir bebeğin var, iznin bitti ve artık evine dönmen gerekiyor ya da çoktan döndün. Ev işlerini yapmaya çalışıyorsun ve yapacak daha bir sürü şey var.
- Neredeyse hiçbir şey için vaktin yok! Sınıra ulaştığınız o anlarda sizi rahatlatan tek bir şey var, o da; gizlice ağlamak, sadece sakinleşmenize izin verecek birkaç dakika.
Kendinizi aynı durumda bulursanız, yaşam ritminizi değiştirmeye ve odaklanmaya çalışın. Çocuğunuzla burada ve şimdi daha çok eğlenin, yoga yapın, yüzün, mindfulness egzersizleri yapın.
Her şeye rağmen çocuklarım için hep güleceğim!
Daha önce söylediğimiz gibi; gizlice ağlamak herhangi bir zayıflığı yansıtmaz. Güçlü olan kişi bu duygu karmaşasının ruhunun derinliklerinden çıkmasını sağlar, bu şekilde rahatlar, zihnini temizler ve olaylara başka bakış açısından bakar.
- Çocuklarına ellerinden gelenin en iyisini vermek için korkularını, endişelerini ve sıkıntılarını bir kenara bırakan anne ve baba güçlüdür. Çünkü stresi gözyaşıyla atmak sağlıklıdır. Çünkü gözyaşlarını akıtmaya izin veren kişi, hislerin ve duyguların ifade edilmesi gerektiğini anlar.
- Bu şekilde düşündüğümüzde çocuklarımıza daha yakın oluruz, onları daha iyi anlarız ve onlarla empati yapabiliriz.
İçinden ağlamak geliyorsa, ağla. Bazen güneş en karanlık günlerin ardından doğar!
