Neden Çocuğunuza Bir Şeyleri Tekrarlamak Zorunda Kalıyorsunuz?
Ebeveynseniz, çocuklarınıza her şeyi sık sık tekrarlamak zorunda kalabilirsiniz, hatta bazen 5 defa veya daha da fazla… Bu normal bir durum mu yoksa çocukların sizi tedirgin hissettirmesinin bir yolu mu?
İlk olarak, bunu sizi rahatsız etmek için yapmıyorlar. Bazen onlara doğru şekilde hitap etmediğinizde sizi anlamayabilirler. Öyleyse neden çocuklar söylediğimiz şeyi ilk seferde yapmıyor? Bu durumun çocuk açısından bazı nedenlerini ve ebeveynler için işe yarayan çözümlerini bu yazıda bulacaksınız.
Neden çocuğunuza bir şeyleri tekrarlamak zorunda kalıyorsunuz?
Sizinle aynı önceliklere sahip değillerdir ve siz de söylediklerinizi tekrarlamak zorunda kalırsınız
Banyo yapmanın sizin için neden bu kadar önemli olduğunu hiçbir çocuk anlamayacaktır. Bir çocuk, her zaman ebeveynin ona yapmasını söylediği şeyden çok daha ilginç uğraşlara sahiptir.
Oynamak sizin için pek önemli olmayabilir ancak oyun çocuğun bir şeyleri öğrenmesi için çok önemlidir. Bu aslında iyi bir şeydir çünkü çocuğu motive eder.
Öncelikle, çocuğun üzerinde çalıştığı konuya ilgi duyarak ve önceliklerini fark ederek çocuğunuzla bağlantı kurmanız gerekir. Örneğin, “Ne kadar harika bir bina inşa etmişsin! Nasıl yaptığını bana gösterebilir misin?”
Yapmanız gereken sonraki şey ise kısa süre sonra programlarında değişiklik olacağını onlara söylemektir. Bunu yapmak için: “Banyo vakti geldi. Şimdi mi yoksa beş dakika sonra mı banyo yapmak istersin?” diyebilirsiniz.
Onlara sizi dinlemenin bir yolu olarak bağırmayı ve tehdit etmeyi programlamışsınızdır
Çocuğunuz aptal değildir ve sizin söylediklerinizi görmezden gelirse banyodan önce fazladan zaman geçirebileceğini bilir. Bu onun yaramaz olduğu anlamına gelmez, bu sadece insan doğasıdır.
Dolayısıyla, çocuğunuz isteklerinizi en az beş kez tekrarlamadığınız sürece tamamen görmezden geliyorsa, bu, siz onlara bağırana kadar sizi dinlememeleri için onları “eğittiğiniz” anlamına gelir. İşte bu yüzden çocuğunuza her şeyi defalarca tekrarlamanız gerekiyor!
Bu yüzden odanın diğer ucundan talimat vermek yerine, çocuğunuzun yanına gidin. Yaptıkları şey hakkında yorum yaparak onlarla bağlantı kurun. “Üzgünüm ama sana bir şey söylemem gerekiyor” deyin. Sonra çocuğunuz gözlerinizin içine bakana kadar bekleyin.
Bir ekrana bakıyorlarsa, oyunu duraklatacağınız veya TV’yi kapatacağınız konusunda onları uyarın. Göz teması kurmadan onlara talimatlarınızı vermeyin. Bu şekilde, ciddi olduğunuzu anlarlar.
O zaman yapmanız gereken şey, söylediklerinizi tekrar etmelerini sağlamaktır. Onlara bir uyarıda bulunun, üzerinde anlaştığınız zaman dilimine sadık kalın ve ardından sonuçları takip edin. Eğer yapmazsanız, çocuklarınız sizi ciddiye almaz.
Geçiş sürecinde sizin yardımınıza ihtiyaç duyarlar
Bilgisayarınızın veya cep telefonunuzun ekranındaki bir şeye kendinizi kaptırdığınızda, mızmızlanan çocuğunuza bakmak için telefonu elinizden bırakmak kolay değildir! O halde çocuğunuzdan bir şey istediğinizde, o da elindekini bırakıp sizinle ilgilenmek istemez.
Ve tam olarak bizim yaptığımız şeyi yapar; bağlantıyı kesmek ister. Bunun çözümü ise beş dakika sonra geri geldiğinizde söylediğinizi tekrar etmektir. Bu nedenle, o an çocuğun yaptığı işle ilgili bir yorumda bulunarak dikkatini çekmek ve sonrasında ise anlaşmanızı hatırlatmak yeterli olacaktır.
Ardından, çocuğun meşgul olduğu şey ile ondan yapmasını istediğiniz şey arasında bir tür bağlantı oluşturun. Örneğin “Bakalım bu iki motor pistten ayrılıp banyoya gitmek isteyecek mi? Ben birini alacağım, sen de diğerini al, haydi gidelim!”
Frontal korteksleri hala gelişiyor
Bir şeyleri çocuklarınıza bu kadar sık tekrarlamak zorunda olmanızın başka bir nedeni de budur. Çocuğunuzun frontal korteksi, kendi yapmak istediğinden sizin istediğiniz şeye geçme yeteneğini hala geliştirmektedir.
Çocuk, kendi isteği ve sizin isteğiniz arasında kaldığı her durumda bir seçim yapmak zorunda kalır. Sizinle olan ilişkisinin o anda yapmak istediğinden daha önemli olduğuna karar verdiğinde, isteğinizi yerine getirecektir.
Bunu her yaptığınızda, çocuğun beynindeki nöral yollar güçlenir ve hedefe yönlenir. Çocukların öz disiplini bu şekilde gelişir. Bununla birlikte, bu durum yalnızca çocuğunuz istediğinde geçerlidir. Eğer onları zorla sürüklerseniz veya onlara bağırırsanız seçim yapmak yerine direneceklerdir.
Direnmek nöral öz disiplinin yollarının gelişimine engel olur. Bu nedenle “öz disiplin” deki “öz” kelimesi göz önüne alındığında, çocuğunuzun kendi başına karar vermesi gerekir.
Tüm bunların çözümü, çocuğunuzun işbirliği yapmak isteyebilmesi için ona empati ile sınırlar koymaktır. Onun istediğiniz şeyi seçmesine yardımcı olmak için beynini çalıştırma konusunda çok fazla pratik yapmanız gerekebilir.
Kısacası, çocuğunuzun her durumda doğru seçimi yaptığını hissetmesi gerektiğini hatırlamanız gerekir. Bu şekilde, çocuklarınıza bir şeyleri defalarca tekrarlamanız gerekmeyecek. O halde bu stratejileri hemen hayata geçirin!
