Bazen çocuklarımıza iyi davranmadığımızı düşünürüz

Bazen çocuklarımıza iyi davranmadığımızı düşünüp kendimizi üzeriz. Çocuklarınızla daha iyi bir iletişim kurmak istiyorsanız, bu yazımız tam size göre.

Bazen, ağzımızdan  ”Kapat çeneni!!” kelimesi çıkıverir ya da ”Şu yaptığın sinirlerimizi bozuyor’‘ diye haykırırız. Çocuklarımıza iyi davranmadığımızı düşündürten bu anlar, bağırarak aniden söylediğimiz kelimeler, çocuğumuzun kalbini kırar. Çünkü bunun iyi bir şey olmadığını, sabrımızı kaybedip sinirlerimize hakim olamadığımızı görürüz.

Hiç kimse çocuk yetiştirmede ve eğitimde yapılan hatalardan muaf değildir. Süper anne ve baba diye bir şey yoktur. Onlar sadece yapması gerekeni yapan ve söyleyen kişilerdir. Bazen stres nedeniyle sadece aşırı yorgun hissederler kendilerini, bazen de ilk yılların vermiş olduğu tecrübesizlik nedeniyle çabuk yorulurlar.

Kendimizi cezalandırmamıza gerek yok. Çocuklarımıza iyi davranmadığımızı anladığımız an, aklımıza tek şey gelmeli: özür dilemek ve yaptığımız hatayı telafi etmek. Karışıklığı gidermek, ağlama krizlerini durdurmak ve kalbinde açtığımız derin yaraları sarmamız, çocuklarınıza bazen anne ve babanın da yanılmış olabileceğini göstermek açısından önemlidir.

Yaptığımız işte bazen ”yeterince iyi olmadığımızı” düşünürüz

Bazen, çocuk yetiştirirken anne ve babalarımızın bizle yaptığı hataları tekrarlamamız için çözüm yolları aradığımız söylenir. Her şeyin mükemmel olmasını isteriz. Kız ya da erkek evlatlarımızın bizim sahip olamadığımız her şeye sahip olmasını isteriz.

Bütün bunlar son derece övülmeye değer şeyler. Ancak, açıklığa kavuşturmamız gereken bir şey daha var: eğitmek, ne “istediğimiz” konusunda takıntılı olmak değildir. Her gün onlarla yeni bir gün ve mücadeledir. Oldukça talepkar, meraklı, ısrarcı ve hatta zorlayıcı hale gelirler.

Bazen onlarla olan ilişkilerimizde hatalar yapmamız oldukça normaldir. Kimse mükemmel bir eğitim kılavuzuna sahip değildir. Ancak, ihmal edemeyeceğimiz bazı durumlar vardır.

Çocuğunuzun sizden beklediği tek şey; SABIRLI olmanızdır

Sabırlı değilseniz, önce kendinize gerçekten çocuk sahibi olup olmamak istediğinizi sorun. Çünkü dünyadaki hiçbir şey sizden bir çocuk kadar, şefkat, ilgi, empati, sevgi ve hoşgörü beklemez. Sabır kitaplarla öğrenilmez. Sabrınız var ya da yoktur.

• Sabırlı olmayan anne ve babalar çok fazla beklenti içine girerler
• Beklentiler çocukta stres ve kişisel güvensizlik yaratır. Her canlının kendini olgunlaşma ritmi, zamanı ve ihtiyacı olduğu dikkate alınmalıdır. Onlardan bize veremeyecekleri şeyleri talep edersek, gelişimleri süresince onları daha çok hayal kırıklığına uğratmış oluruz.

Bazen bir şeyleri iyi yapmadığınızda çocuğunuz bunu size bakışlarıyla ifade edecektir

Bunu hemen anlarsınız. Bir çocuk ihmal edildiğini hissettiğinde, bağırdığında ya da hayal kırıklığına uğradığında yaşadığı duygusal çöküş, yüz ifadesine yansır.

• İyi bir anne olarak bunu hemen fark edersiniz. Sizi birleştiren bu samimi ve sağlam bağ, bir şeylerin yolunda gitmediğini fark etmenize neden olur. Hata yaptığınızı anlarsınız. O an sinirlerinize hakim olamadığınızı ya da uyguladığınız stratejinin doğru olmadığını anlarsınız.
• Bazen onların iyiliği için bunu yaptığımızı düşünürüz ancak kısa bir süre sonra durumun bizim düşündüğümüz gibi olmadığını anlarız. Karanlıktan korktuklarını söylediklerinde bunun bir saçmalık olduğunu, artık büyüdüklerini söylememeliyiz. Gece uykularında altlarına kaçırıyorlarsa, onları azarlamamalıyız.

Bunların hepsi, babaların ve annelerin çoğu zaman istemeden verdikleri yanlış tepkilerin küçük örnekleridir.

Çocuklarımızdan özür dilemenin önemi

Çocuklarımıza gerekli durumlarda kullanması için ”teşekkür” etmesini, ”günaydın” demesini ve ”özür dileme”sini öğretiyoruz. Peki, biz anne ve babaların da hata yaptığında çocuklarından özür dilemesi gerekmiyor mu? Bizim de bunu yapmamız gerekir.

Bazı şeyleri yanlış yaptığımızda çocuklarımızdan özür dilemeliyiz. Bu çocuklarımıza karşı aldığımız bir sorumluluk ve zorunluluktur. Bu bizi çocuklarımız karşısında daha güçsüz göstermeyecek, tam tersine çocukları seven, çocuklarını iyiliği için her şeyi yapan güzel ”yetişkinler” yapacaktır. Ve her gün, onlar için daha iyisini yapmalıyız.

Şimdi hepimizin yaptığı bu yanlışlar hakkında bir kez daha düşün. Çocuklarımızı yetiştirirken ve eğitirken farkında olmasak bile hatalar yaptığımız zamanlar vardır:

• Yerine getiremeyeceğiniz sözler verdiğinizde iyi yapmıyorsunuz.
• Öğrettiğiniz şeyle bir rol model olarak  siz de aynı şeyi yapmazsanız, çocuklarınızı hayal kırıklığına uğratırsınız.
• Bağırarak iyi yapmıyorsunuz.
• Çocuğunuzu asla diğer çocuklarla karşılaştırmayın.
• Çocuğunuzla asla alay etmeyin, hatalarını düzeltmeyin veya eleştirmeyin.
• Sakar olduğunu, asla “yapamayacağını”,  bir şeyi “bilmediğini” söylemeyin. Ona nasıl yapabileceğini gösterin.
• Asla çocuğunuza ”beni rahatsız ediyorsun” demeyin, onun yerine ”anne şu anda meşgul, biraz bekle, hemen geleceğim” gibi mantıklı cümleler kurun.
• Çocuğunuzun sorularını cevapsız bırakarak iyi yapmıyorsunuz. Ne kadar çok soru sorduğunun, ne sorduğunun ya da sorularının ne kadar anlamsız olduğunun bir önemi yok. Çocuğunuz için önemli olan, ona verdiğiniz cevaptır: onun rehberi olmanızı, her konuda ona ses  vermenizi ister.

Sabırlı olun, kendinizi arada sırada yaptığınız hatalar için cezalandırmayın. Önemli olan daha iyi bir anne olmak için her gün ne kadar mesafe katettiğinizdir.