Çocukluk Döneminde Dezintegratif Bozukluğu

Heller Sendromu da denen çocukluk döneminde dezintegratif bozukluğu ender rastlanan bir hastalıktır. Belirtileri kolaylıkla fark edilebilir. Tedavisinde çocuğun kısıtlı becerileri üzerine çalışılır.

Çocukluk döneminde dezintegratif bozukluğu nadir görülen hastalıklardandır. Avusturyalı psikiyatrist Theodore Heller bunu hayatın her alanını etkileyen bir gelişim bozukluğu olarak tanımlamıştır. Bu hastalık, çocukların hali hazırda sahip oldukları becerileri yitirmelerine neden olur.

Hastalık 3 ile 10 yaşları arasında ortaya çıkar. Bu hastalığa sahip çocukların büyümeleri normal şekilde ilerler. Fakat zamanla, dilsel, davranışsal ve sosyal becerilerinde değişimler görülür. Hatta oyun oynamalarında, motor becerilerinde ve tuvalet eğitimlerinde bir gerileme olduğunu fark edebilirsiniz.

Uzmanlar bu hastalığı, “tamamen dışa bağımlı olmaya neden olan yıkıcı ve kronik bir değişim” olarak değerlendiriyorlar. Bazıları bunu hafıza ve kişilik açısından soruna yol açan bir tür akıl hastalığı olarak tanımlar. Bu tanımlamanın yapılmasının nedeni, hastalığın halüsinasyon ya da gerçek dışı bir algıya yol açabilmesidir.

Dezintegratif Bozukluğu Öncesi

Çocuklar 3 yaşına dek büyümelerini normal bir şekilde sürdürürler. Kısa zaman önceye kadar yaşanan olayları açıklayabilir ve 4 kelimeye kadar cümleler kurabilirler. Soruları cevaplar ve kelime dağarcıklarını geliştirirler.

Ayrıca çocukların motor becerilerinde de gelişme görülür ve daha bağımsız bir şekilde hareket etmeye başlarlar. İki ayakları üstünde zıplayabilir, yemek yerken kaşık ya da çatal kullanabilir ve üstlerine dökmeden bir şeyler içebilirler.

Sosyal olarak her çocuk gibi gelişim gösterirler. Kendi yaşlarındaki çocuklarla oynar, hayatlarında önemli bir yeri olan yetişkinleri tanırlar.

Çocukluk Dönemi Dezintegratif Bozukluğunun Başlaması

3 yaşında ya da 3 yaşından daha evvel çocuğun bazı becerilerini yitirdiğini gözlemlemeye başlarsınız. Çocukluk dönemi dezintegratif bozukluğu birden gelişebileceği gibi zamanla da ilerleyebilir. Bunu dilsel anlamda daha net bir şekilde fark edebilirsiniz. Çünkü çocuğunuz konuşma yetisini tamamen yitirip sizle iletişim kuramayabilir.

Benzer şekilde, çocuğun sosyal ilişkileri de değişir ve etrafındakilerle daha az ilgilenmeye başlar. Kendini dışlar. Eskiden olduğu gibi diğerleriyle oynamaz ve genellikle yalnız olmayı tercih eder.

Ayrıca, önemli motor becerilerini de yitirir. Yürüme ve hareket etmede zorluk çeker, vücudunu gittikçe daha fazla sallamaya başlayabilir.

Bazı zamanlar önceden yapabildiği şeyleri yapamadığının farkına varabilir. Bu onda endişeye, huzursuzluk hissine ve hiperaktiviteye neden olabilir. Hatta sinirlenebilir ya da yardım edilebilecek bir durum olmadığını dahi düşünebilir.

Hastalığın Tanımı

Genel olarak, çocukluk dönemi dezintegratif bozukluğunun belirtileri şu şekildedir:

• Algılama ve ifade etme boyutunda kısmi ya da tamamen dil yitimi
• İletişim kurmada zorluk çekme
• Sosyal etkileşim kurmaktan uzak durma
• Doğrudan ilgi göstermeme, kendini geri çekme
• Oyunlara katılmak istememe
• Motor becerileri koordine edememe
• Tekrar eden hareketler yapma
• Büzücü kasları kontrol edememe
• Altını ıslatma
• Duygu ya da hislere karşılık verememe

Dezintegratif bozukluğu yetişkinlerde görüldüğü zaman, bu kişiler tamamen dışa bağımlı olurlar. Bunun sonucunda, genellikle özel kurum ya da merkezlerde sürekli bakıma ihtiyaç duyarlar. Ayrıca, maalesef bu hastalığa sahip olmayan bireyler kadar uzun yaşamazlar.

Dezintegratif Bozukluğu Tetikleyen Olası Nedenler

Hastalığın nedeni hala net olarak bilinemiyor. Bu bozukluk s inir sistemindeki bir enfeksiyona bağlı olarak gelişiyor olabilir. Fiziksel ya da psikolojik bir travma sonucu da dezintegratif bozukluğu ortaya çıkabilir.

Benzer şekilde, nöbet geçirmek, tüberoz skleroz ve beyindeki anormallikler de bu hastlığa yol açabilir. Hastalığın gelişimi konusunda elimizde net bulgular olmasa da, erkeklerde kadınlara kıyasla daha yaygın görüldüğünü söyleyebiliriz.

Normal Tedavi

Bu hastalığın tek bir tedavisi yok. Hatta bu bozukluğu tedavi etmek için pek çok farklı fikir bulunuyor. Esasında tedavinin amacı, belirtilerin azalmasını sağlamak. Yani hastalığın kendinden tamamen kurtulmak değil. Fakat tedavi sürecinde görülen o ki, yitirilen becerilerin tamamen geri gelmesi mümkün olmuyor.

Hasta çocuklar terapi sayesinde daha iyi olabilir, fakat genellikle tamamen dışa bağımlı olmadan yaşayamazlar.

Genelde çocuklar oldukça agresif davranışlarda bulunduklarına, sürekli bir anskiyete ve depresyon hissi yaşadıklarında, doktorlar çocukların bu davranış ve ruh hallerini düzeltmek için antidepresan ya da başka ilaçlar verirler.

Bunlar, doktorların otistik çocuklara verdiklerine benzer ilaçlardır. Fakat çocukların beyin fonksiyonlarını ve davranışlarını geliştirmek için izlenen prosedür, otistik çocukların geçtikleri süreçten biraz farklıdır. Genellikle doktorlar, iletişim terapileri, özel diyetler ve alternatif tıpta kullanılan yöntemleri uygularlar.

Ailelerin çocuklarının geçtikleri bu süreçte psikolojik destek almasını öneririz. Konu ile ilgili bilgi sahibi olmak, mutlu ve normal bir hayat sürmenin anahtarıdır.

Davranış Terapisi

Dezintegratif bozukluğunun tedavisinde davranış terapisi oldukça büyük bir önem taşır. Bu terapilere aktif olarak katılan aile ve öğretmenler herkesin ruh halinin yukarıya taşınmasına yardımcı olur.

Bu terapilerin amacı, çocukların iletişim becerilerinin inşa edilmesini sağlamaktır. Ayrıca, bu terapilerde uygulaması kolay temel davranış kuralları ve sosyal rutinler öğretilir. Burada amaç, çocuğun daha kaliteli bir yaşam sürmesi için belirli aktiviteleri yapabilmesini kolaylaştırmaktır. At ya da yunuslarla oynamak da çocuğa benzer şekilde yardımcı olur.

Dezintegratif bozukluğu olan çocuklar zamanla tekrar normal aktiviteleri yapabilmeye başlarlar. Konuşma gibi belirli fonksiyonlar tekrar edinilebilir fakat bu kısmi bir edinimdir. Konuşma tamamen geri gelmeyebilir. Yalnızca bazı cümleleri kurabilirler. Öte yandan, iletişim becerileri gittikçe kötüleşir.