Çocuk Perspektifinden Eğitim Vermek
Çocuk perspektifinden eğitim vermek her çocuğun evrimsel gelişim sürecini hesaba katıp ona adapte olmak demektir. Çocuklarımızın gelişimine eşlik etmemiz önemlidir. Bununla beraber eğer onlarla iyi bir bağ kurmak istiyorsak, bunu biz yetişkinlerin değil onların bakış açısından yapmalıyız.
Çocuklarımızla onların sağlıklı bir şekilde büyümesine yardımcı olacak sağlam bağlar kurmamız önemlidir. Bunu büyüdükleri hıza saygı duyarak ve sevgi ve empati kullanarak yapacağız.
Çocukluk hayattaki en müthiş hazinelerden biridir. Her çocuğun ebeveynleriyle ilişkisi birçok bağımsız faktöre bağlı olarak onların sağlıklı gelişimine yardım edebilir ya da ket vurabilir.
Çocuk perspektifinden eğitim vermek: güçlü ve sağlıklı bağlar
Ebeveyn dünyamızı onların çocuk dünyalarına bağlamak için köprüler inşa etmeliyiz. Klasik yetişkin modelini (“Bilmediğini biliyorum”) sağlıklı ve nadir bir egzersiz olan empatiyle değiştirmeliyiz.
Çocuk büyütürken anahtar unsur bakış açımız, çocuklarımızı hangi açıdan, nasıl anlarızdır. Çocuğumuzla aramızdaki ilişkinin formunu tanımak için iki farklı bakış açısı belirleyebiliriz: dikey ve yatay.
Dikey bakış açısı
Bu tarz bir bakış açısı ya da perspektifi çocuklarının gelişimine “yukarıdan” rehberlik etmesidir. Buradaki fikir “çocuğunuza bilmediği için öğretin”dir.
Örnek olarak annelerini istedikleri için ağlasalar bile yalnız uyumak zorundalar, hazır olmasalar bile her şeyi yemek zorundalar ya da sosyalleşmeye hazır olmasalar bile konuşmak zorundalar.
Bu bakış açısında, kendi vücutlarının kendi yollarıyla ilgilendiği doğal fonksiyonlarıyla alakalı olanlar dahil, ebeveyn çocuğa her şeyi “öğretir”. Bu onların, çocukların büyüme ritimlerini ve kendi öğrenme kapasitelerini anlamadığı anlamına gelir.
Yatay bakış açısı
Bu bakış açısı çocuğun kendi gelişim hızına saygı duymayı ve empati yapmayı öğretir. Yetişkin birey çocuğun seviyesinden ve bakış noktasından bir şeylere bakar ve gelişimlerinde onlara eşlik eder.
“Etrafa bir çocuğun gözünden bakmak onları anlamak ve ne hissettiklerini bilmek demektir.”
– Francesco Tonucci, İtalyan eğitmen ve çizer–
Eğer çocuğun perspektifinden eğitim veriyorsak, gelişimlerinde yeni bir adımı ne zaman atmaları gerektiğini görürüz. Onları henüz hazır olmadıkları hedeflere zorlamak için harekete geçmek istemeyiz.
Çocuğun ihtiyaçları karşısında yetişkin ihtiyaçları
3 yaşına kadar çocuklar sebepleri verilen açıklamaları anlamazlar. Bu vakte kadar güvende hissetmek için ihtiyaçlarını karşılamamızı ister.
Bu mantıkla, onların duygusal ihtiyaçlarını en iyi şekilde anlamanın en iyi yolu bunu hayatlarının ilk altı yılında ihtiyaç duydukları sabırla, saygıyla ve duygusal destekle yaklaşmaktır. Bu aşama ebeveynlerle sağlam bağların yanı sıra karakterin oluştuğu dönemdir.
Çocuk perspektifi: çocuğun ve yetişkinin ihtiyaçları arasındaki farklar
Ebeveyn ve çocukların tek bir basit sebepten dolayı farklı ihtiyaçları vardır: olgunluk. Çocuklar henüz bir yetişkinin olgunluğuna erişmemiştir.
- Çocuklar büyümek için bize bağlıdır ama aynı zamanda bizim de onların bağımsız olması için olabildiğince hızlı büyümesine ihtiyacımız vardır.
- Bizim onların yalnız uyumalarına ihtiyacımız varken onlar uyuyabilmek ve güvende hissetmek için anne babaya ihtiyaç duyarlar
- Öğrenme yöntemleri bu olduğu için çocukların sürekli oynaması gerekir ama bizim de dinlenip işimizi bitirmemiz gerekir.
- Biz zor bir iş günü sonrasında sıklıkla sessizliğe ihtiyaç duyarken onların biz onların kaygılarını duyalım diye sürekli konuşmaları gerekir.
Çocuklar ve ebeveynler arasındaki farklar saymakla bitmez. Bizim ihtiyaçlarımız genelde tam zıttı ve hatta bazen uzlaşılması imkansızdır. Biz görev perspektifiyle yaşarken onlar keyif bakış açısıyla yaşar ve iyi hissetmeleri ve ihtiyaçlarının karşılanması gerekir.
Bir çocuğun duygusal ihtiyaçları
Bununla beraber sağlıklı ve güvenli büyümek için çocukların duygularının da düşünülmesi gerektiğini unutmamalıyız. Ağladıklarında ebeveynin bununla ilgilenmesi gerekir. Onlarla fiziksel etkileşim içinde olmalı ve gelişim ritimlerine saygı duymalıyız.
“Bir çocuğun güçlü ve zayıf yanları onları büyüten kişinin bebeğin tamamen bağımlı olduğu erken yaşam dönemlerindeki uygun tepki verme yetisinin bir sonucudur.”
– Donald Woods Winnicott –
Onları çocuk perspektifinden eğiterek çocukların gelecekte rasyonel ve ilgili yetişkinler olacağından emin olabiliriz. Bunu kendimizi onların yerine koyarak, gelişim hızlarına saygı duyarak başarabiliriz. Bu yolla sağlıklı ve mutlu çocuklar olarak büyüyecekler.